Gezelligheid met bekenden ent leven opde boerderie

Nederland doet het hier goed in het nieuws moet ik zeggen; de grote donor show, Hirsi Ali die haar boek in Sydney promoot en een ontsnapte gorilla in Blijdorp Zoo, allen items op de australische televisie, radio en websites de afgelopen 2 weken. Wel nu vanuit Australie ook weer wat nieuws natuurlijk! Of dat net zo spannend is, dat betwijfel ik, maar hieronder toch weer een 'kleine' update.

Dag 167: 19 mei
Vandaag is t dan zover, Ramona gaat weer eens op stap jaja! Heb met een vriend van mijn vriendinnetjes Janneke en Andrea afgesproken. David heeft bij hen gelogeerd toen hij in Amsterdam was, en is nu inmiddels weer terug in Sydney, waar hij woont, werkt en vandaan komt. Anyway nadat David me ophaalt gaan we eerst eens een kant van de stad bezoeken waar niet alle toeristen komen, en vooral de locals vanaf weten. Dat is de wijk Glebe, erg gezellig met een leuke markt, veel studenten, leuke en gezellige cafetjes en lunchrooms. We slenteren een beetje over de markt (helaas nog steeds weinig budget om wat te kopen) en daarna lunchen we lekker in 1 van de vele eettentjes. Vervolgens bezoeken we een vriend in de wijk Manly en drinken met hem gezellig een biertje en wijntje aan de pier van t mooie Manly. Een paar uur later spreek ik weer met David af om dan echt weer eens naar een feessie te gaan. Volgens hem is de dancescene in Sydney niks bijzonders en zegt dat er maar af en toe nog een feestje plaatsvindt met goede en vernieuwende muziek en waar een ouder publiek op af komt. Vanavond is er gelukkig zo'n feestje! En nou wat voor 1; lekker underground, in een jaja bowlingclub, zonder deco, 1 spiegelbol, lichten uit, stampende minimal en techno beats en een erg leuk en oud publiek. Helemaal gezellig en samen met David tot in de laatste uurtjes m'n danspasjes weer eens uit de kast gehaald, ben t gelukkig nog niet verleerd....HEERLIJK!!

Dag 168: 20 mei
Zo ja zo'n feestje hakt er dan meteen ook wel in hoor he! Heb eigenlijk de gehelde dag praktisch in bed gelegen, eenmaal wakker daarna nog in de recovery. 's Avonds me vooral bezig gehouden met t plan van de volgende dag, nog langer in Sydney blijven of naar de boerderie? Uiteindelijk na veel gepraktiseer dan toch een keuze gemaakt en vertrek morgen voor een paar dagen naar de countryside.

Dag 169: 21 mei
De wekker gaat vroeg want moet om 10 uur een trein halen naar de ' middle of nowhere' en wil door deze onverwachte beslissing toch nog even 1 x de haven van Sydney zien voordat ik van deze fantastische stad afscheid neem. Wandel daarom om 8 uur al het hostel uit en maak een route door de botanische tuinen, langs het 'Operahouse, de fantastische haven, door McQuiriestreet waar allemaal oude gebouwen van begin 19de eeuw zijn te zien en pik nog snel de 'World press photo expositie' mee die deze weken in Sydney te bewonderen is. Erg gehaast wel allemaal en haal maar net mijn trein, maar met een voldaan gevoel want heb toch in 2 uur tijd nog fftjes gezien wat op m'n verlanglijstje stond. 4 Uur later stap ik de trein uit en word ik opgewacht door Peter. Peter en zijn vrouw Linda hebben een boerderij, ook wel veehouderij genoemd, in Quirindi wat dus ongeveer in het midden van de staat New South Wales ligt. Ja en vraag me niet waarom ik daar in godsnaam heen ga,.. maar zag de brochure van hun paradijsje en had zo iets van gaan, Ramoon, dat kan best leuk worden! Dus ja daar sta ik dan een paar uur later, mevrouw de houseparty organisator, met schoffel en schep in m'n hand wat aarde te bewerken en pijpen te leggen haha lachuh he!? Het is weer eens wat anders en een ervaring rijker ... zal ik maar zeggen. Want ja heb er dus voor gekozen om te Wooffen zoals ze dat hier noemen, Work On Farm, tegen accomodatie en maaltijden 4 tot 6 uur per dag meewerken. Wilde hier wel heen maar had geen zin in kosten en daarom voor deze optie gekozen. Daarnaast is er niet heel veel te doen, want het is echt in ' the middle of nowhere', dus als ik een paar uur per dag werk maakt dat dan ook niet zoveel uit. De boerderij bevindt zich op een stuk grond van 800 hectare, wilde begroeing, door de droogte kunnen ze van de landbouw helaas niet leven, en komen ze nu rond van de inkomsten van de gasten die wel betalen voor hun accomodatie. Al met al een erg mooi stukje Australie waar ik een hele andere kant van dit fascinerende land zal meemaken. Deze avond zijn er nog 2 andere gasten en we dineren gezamenlijk met z'n allen. Dan blijkt direct al snel dat Linda wel kan kokkerellen en de maaltijden groot zijn, kortom; tis maar goed dat ik nog wat werk verzet want slib hier gegarandeerd dicht.

Dag 170: 22 mei
Vandaag er vroeg uit, half 8 ontbijten en om 8 uur aan de slag. Tis wel even opwarmen, want 's nachts vriest t hier zowat. Maar eenmaal t zonnetje door en het is gauw weer aan de warme kant. Ik begin de dag samen met Peter de dieren te voeren. Ze hebben een varken, een emu (soort van struisvogel), hond Danny, 4 paarden, een 20-tal koeien, wat kippen, plus minus 100 schapen en daarnaast op het gehele terrein nog eens zo'n 200 a 300 kangaroes en wallabies. Wij verzorgen deze ochtend de emu, varken, paarden, kippen en de hond. Das wel ff wennen want ben nou ook weer de grootste dierenliefhebber maar stel me voor geen mietje te zijn en gewoon lief lachen naar de dieren en voeren die handel, zeg ik tegen mezelf. Daarna begin ik aan mijn verantwoordelijke taak, die me de rest van de week ook nog bezig houdt; het harken, egaliseren en besproeien van het zand- en grindpad wat om het huis heen ligt!! Nou en kan t eindresultaat al stiekem verklappen,..... heeeeeeel mooi geworden!! Heb er zelfs een blaar van overgehouden hahaha. Verders ga ik samen met Peter op de quad nog op zoek naar de schapen, maar helaas geen resultaat. Zie wel meteen hoe groot en mooi maar ruig en wild stuk land ze hebben. Echt bush bush zeg maar, welcome in The Outback! We krijgen vandaag een nieuwe gast, Gerben uit NL, en maak vast voor deze jongen nog even zijn badkamertje schoon. Daarnaast help ik Linda mee in de keuken, wat voor mij niet echt als werk gezien kan worden, want doe dit echt altijd met veel plezier. Maar goed na een dag fysiek werk toch best wel moe.... tis ook wel lang geleden hoor, sowieso omdat ik natuurlijk al bijna 6 maanden niks heb gedaan en normaal gewoon achter mn burotje mijn werk verricht. Maar vind het niet erg, tis weer eens wat anders en kan er op mijn manier ook echt wel van genieten. Zeg maar verstand op nul en gaan met die banaan! Helaas is het 's avonds alleen wel echt vroeg donker dus spendeer ik de avonden binnen, vanavond vooral lekker lezend en speel met Gerben ons eerste potje poul.

Dag 171: 23 mei
Zoals gisteren, ook vandaag half 8 op, 8 uur aan de arbeite. Omdat Peter en Linda van het weekend een groep van 30 gasten verwachten help ik Linda vast met de voorbereidingen hiervoor. Dat is vooral bedden verschonen en vast wat kokkerel voorbereidingen. Daarnaast ga ik natuurlijk ook verder aan mijn meesterwerk; het zand- en grindpad! Verders voeren we de kippen nog een x en haal de eieren op. Doet me wel echt aan mij als klein kind denken, want was vroeger vaak op de kinderboerderij te vinden bij het voederen van de kippen, en loop dan ook met 1 grote smile terug als ik aan deze gelukkige periode terug denk. In de middag heb ik een paar uurtjes ' vrij' en wandel over een deel van het terrein en neem de natuur lekker in me op. Gelukkig geen koe of paard tegengekomen onderweg, ben en blijf toch geen heldin wat dat betreft, maar ook geen kangaroo of wallibie helaas. Wel zijn er ontzettend veel mooie papegaaien en parkieten te zien en te horen. Na de erg smaakvolle maaltijd, ook dit weer met ijs als toetje (ja als arme backpacker maak je dat nu eenmaal niet elke dag mee, dus moet dit even toch even vermelden) houd ik met Gerben een competitie, Best of 3 met poulen, tafeltennis en ouderwets sjoelen. Ik win 3-0 haha en ja zo komen we de avond lekker warm, actief en knus binnen door.

Dag 172: 24 mei
De melk is op, oftwel het wordt tijd om de koeien te gaan melken. Nah dat zullen we dan ook maar een xtje proberen nu we hier dan toch zijn, nietwaar?! Ik krijg er echt net een paar druppels uit, best lastig hoor moet ik toegeven, gelukkig heeft Peter dit vaker gedaan en kan ik tijdens de lunch gewoon weer een glaasje melk drinken. Vandaag maak ik mijn meesterwerk: Het Zand- en Grindpad af en houd me ondertussen bezig met het meuibilair wat in elkaar gezet en schoon gemaakt moet worden voor de grote groep die ze verwachten. Daarnaast nog lekker meer kokkerellen en her en der nog een bedje verschonen. Ja zo vliegen de uren wel voorbij, elke dag onderbroken door de theepauze met overheerlijke koekjes en de lunchpauze met verse broodjes,... helemaal zo slecht nog niet. Na de lunch rijden Gerben, Peter en ik in de 4WD jeep van Peter naar 1 van de hoogste punten van het terrein, naar Castle Mountain. Hier zetten en maken we onderdelen klaar voor het kampvuur oa. Super mooi uitzicht overigens over het gebied rondom de boerderij en zie ook nu pas hoe groot het terrein zelf wel niet is. Onderweg komen we vele kangaroes en wallabies tegen en zelfs wat van de verdwenen schapen. Mooie aan dit werk is dan wel dat je met een 4WD jeep en quad rijdt waarvoor je normaal voor een tripje minimaal 25 euries kwijt bent. Kijk dat scheelt dan ook weer! Na de avondmaaltijd waag ik me dan toch buiten de kou in om op m'n laatste avond hier de sterren te bekijken. Echt zoooo ontzettend veel en vele andere dan thuis, niet normaal gewoon. Ben weer erg onder de indruk.

Dag 173: 25 mei
Zo vanochtend de laatste uurtjes bij Peter en Linda op de boerderie. Help deze ochtend alleen Linda mee in de keuken oa. met taarten bakken en lasagna voorbereidingen. Mmmm wel allemaal erg lekkere dingen staan op het menu hoor, maar goed dat ik weg ga, want kan me hier helemaal vol stoppen met alle lekkernijen. Om 11 uur neem ik afscheid en bedank Peter en Linda voor hun gastvrijheid. Heb erg genoten van dit mooie plekje, zeker een ervaring rijker dat ook. Zie me dit alleen nog niet echt vaker doen, maar zeg nooit nooit. Van deze paar dagen heb ik iig geen spijt en dat is het belangrijkste denk ik. Maar stap toch wel lekker weer de trein in hoor, op weg naar de stranden van het noorden!! Moet onderweg wel 2 x over stappen voordat ik op mijn eindbestemming in Burleigh Heads in de Gold Coast ben. De eerste overstap duurt 4 uur en beland daarmee in het plaatsje Maitland. Echt een boerendorp, maar ze hebben wel een bios! Das mooi en heb genoeg tijd om Spiderman 3 te bekijken. Best een goede film en stap daarna de volgende trein in. Deze komt 's nachts om 4 uur aan waar ik over moet stappen op een bus. Was best moe dus heb denk zeker nog wel 6 uur bijna kunnen meepikken in de trein en ook nog ruim anderhalf uur in de bus voordat ik uitstap in Burleigh Heads. Sta praktisch op het strand, mooi zonsopgangetje meteen en een paar minuten later word ik opgehaald door Greg.

Dag 174: 26 mei
Greg is 1 van de jongens die ik Halong Bay in Vietnam heb leren kennen en hij heeft me uitgenodigd een paar dagen bij hem te verblijven. Daar zeggen we natuurlijk geen nee op en zoals hij aan de telefoon al aan gaf, woont ie erggg prettig. Samen met een andere jongen in een appartement echt letterlijk aan zee. Ook op een spot waar alle surfers de zee in duiken, dus ook het oog wordt hier volop verwend. Nadat Greg me heeft opgehaald trakteert hij mij op een lekker ontbijt bij 1 van de lokale cafe's en daarna kletsen we wat bij op de veranda van zijn huis. Een paar uur later springen we zijn auto in want wordt vandaag getrakteerd op een sightseeing tour rond de Gold Coast. De Gold Coast is een stuk kustlijn met daarin een aantal plaatsen, vele suburbs en de natuurijk goude stranden. We rijden eerst echter een stuk het binnenland in naar Springbrook National park waar vele bossen, heuvels en jungle te vinden zijn.
We gaan naar; 'The best view of all lookout' waarvan we een waanzinnig uitzicht over het NP hebben, de kustlijn en de vele bergen en vulkanen die hier het NP omringen. Zeker een uitkijkpost die zijn naam eer aan doet dus. Helaas is het alleen bewolkt waardoor het uitzicht niet optimaal is. Maar goed dat mag de pret niet drukken. Na een kopje thee in een theeroom in het park rijden we richting Surfers Paradise, het bekendste plaatsje van de Golf Coast. Moet zeggen dat dit net zo goed Benidorm aan zee had kunnen zijn, want van typische australische natuur, op de stranden na, is hier weinig te vinden. Alleen maar hoge flatgebouwen, hotels en vakantieresorts. Ziet er echt on-australische uit. Maar goed toch ff een kijkje wagen. Na de lunch rijden we langs de kustlijn terug naar Burleigh Heads. Vandaag is het helaas een beetje te fris om te gaan zonnen of zwemmen, dus eenmaal aangekomen bij Greg's huis, schenk ik mezelf maar een glaasje wijn in van de zojuist aangeschafde wijnbox ;-) Beetje bij beetje schuiven er gezellig wat buren en vrienden aan. En het is weekend dus iedereen is wel in voor wat gezelligheid uiteraard vergezeld met een drankje... (net of dat voor de aussies uitmaakt, want t lijkt hier wel elke dag van de week weekend!). Een paar uur later gaan Greg, ik en wat vrienden naar twee verjaardagspartijtjes die op het programma staan. Helaas niet de allergezelligste maar met mijn wijnbox onder de arm vermaak ik me wel.

Dag 175: 27 mei
Met kleren en al schrik ik op de bank wakker, waar ben ik in hemelsnaam? Maar als ik door het raam naar buiten kijk en de zee zie,... haal ik opgelucht adem...op mijn helemaal niet zo verkeerd logeerplekkie! Een uur later duik ik de zee in en das meteen goed wakker worden zeg. Een beetje bruinen en daarna rijd ik met Greg richting Byron Bay. Dat is een zeer populaire strandplaats en surfspot 1,5 uur ten zuiden van de Gold Coast. Samen met Greg bezoeken we daar de bekendste vuurtoren van Australie, want deze bevindt zich nml. op het meest oostelijke puntje van dit gigantische land en is een erg geliefd plaatje voor menig fotograaf en toerist. We wandelen hier wat rond, schieten natuurlijk wat plaatjes, spotten wat dolfijnen (helaas geen walvissen) en genieten van het zonnetje. Na de lunch terug in Byron neem ik afscheid van Greg, die terug moet voor werk, en check ik in bij een backpackers in het centrum. Eenmaal ingecheckt verken in de vele winkeltjes en cafetjes die Byron Bay rijk is, doe wat boodschappen en duik nog even achter het internet. De avond breng ik verder in het hostel door, waar ik wat lees, klets met japanse reizigers, met het thuisfront telefoneer en me eens verdiep in de activiteiten die Byron te bieden heeft.

Dag 176: 28 mei
Vanochtend er op tijd uit, t zonnetje schijnt en omdat het weerbericht voor de aankomende dagen er niet echt ideaal ziet, pik ik graag alle uurtjes zon mee die mogelijk zijn. We zitten immers toch niet voor niks hier ad kust?! Omdat ik zo slim ben geweest mijn bikini te vergeten bij Greg thuis duhhuhhh zit er niks anders op in het deel van het naaktstrand van Byron een duik in zee te nemen. Das best een stukje wandelen over het strand, maar zie daardoor meteen de mooie kustlijn van Byron eo. en zie waarom dit zo'n populaire spot voor surfers is want de golven liegen er niet om. Na mijn duik droog ik op in de zon (want heb natuurlijk ook mijn sarong vergeten &%$%(&*), negeer die ene naakte man die volgens mij meteen denkt een relatie met mij te kunnen beginnen nu ik naast hem de enige andere persoon op dit stukje strand ben, en lees lekker wat hoofdstukken weg in mijn boek. Na deze gewaagde onderneming ;-) maak ik dan toch mijn weg terug naar het 'zwemgoed deel' van het strand alwaar ik de andere kant van Byron Bay verken, wandelend over de lange stranden. Helaas vallen er dan toch wat druppels halverwege de middag en komt aan deze stranddag een vervroegd einde. In het hostel lees ik verder, pik nog wel een zonsondergangetje aan zee mee en probeer op een creatieve manier weer wat van mijn 2 minute noodles te maken. Niet echt zin om mij zoals alle tieners en surfers int hostel te bezatten want morgen vroeg op voor een hopelijk mooie zonsopgang bij die bekende vuurtoren.

Dag 177: 29 mei
Helaas helaas helaas geen zonsopgang vandaag want net nadat mijn wekker om 5 uur af gaat gaat de telefoon en hoor ik van de touroperator dat t buiten regent. Das mooi balen dus want het schijnt echt een fantastisch moment te zijn als je vanaf de vuurtoren de zon uit de zee ziet opkomen. Maar goed niet alles kan altijd meezitten en ik duik zonder al te veel tranen m'n bedje nog voor een paar uurtjes in. Eenmaal weer wakker merk ik dat t nog een beetje regent, maar zie dat de lucht ook gedeeltelijk aan het opklaren is. Wil vandaag toch nog wel wat doen hier, dus besluit de gok er maar op te wagen en te gaan kayaken op zee. Omdat een bikini nog steeds ontbreekt trakteer ik mezelf op een boardsshorts waarmee ik wel in een wetsuit kom, he dat compenseert weer een beetje ' het verlies' van deze morgen. Om half 11 vaar ik met 4 andere personen en de gids achterin de kayak de zee op. En wow wat is dat leuk zeg!! Heb wel eerder gekaykd, maar nog nooit op zee. Moet zeggen dat het varen op golven me erg goed bevalt,.... mmm misschien toch nog maar een x een surflesje .... We peddelen, dobberen en varen in totaal zo'n 3 uur op zee, spotten een aantal dolfijnen, een schildpad, glijden over de golven, bekijken de vele surfers en zie zelfs nog water dat vermoedelijk door een walvis in de verte omhoog wordt gesproeid,... helaas alleen geen walvis te bekennen. Na dit erg leuke tripje op zee en een kopje thee en tamtam (de beste chocoladekoekjes ever!!) aan land wandel ik terug naar het hostel voor de lunch. Ik besluit daarna nog een paar uur te gaan wandelen over een aantal stranden richting Cape Byron en zijn vuurtoren met de hoop nog wat walvissen te kunnen spotten. Het walvissenseizoen, de trek van Antartica naar Harvey Bay in Australie, is nml. begonnen en dat betekent dat vele duizenden walvissen de komende maanden langs de kust van Australie zullen trekken. En als er 1 ding bovenaan mijn verlanglijstje van dieren die ik graag wil zien, staat dan is dat wel een walvis. Maar goed het weer zit nog mee ondanks dat het er in de verte dreigend uit ziet, en ik geniet van de mooie natuur en de vele surfers die op de golven hun kunsten vertonen. Bovenaan de kaap helaas nog steeds geen walvissen en wacht een buitje of wat voordat ik aan de terugreis begin. Je merkt trouwens wel dat de winter hier is begonnen want tegen zonsondergang aan wordt het gelijk een stuk frisser. Gelukkig krijg ik een lift terug naar Byron en bespaar me daarmee een frisse wandeling van ruim een uur terug. Eenmaal in Byron fix ik voor de derde dag op rij nog een nieuwe variatie op de 2 minute noodles voordat ik de bus terug naar Burleigh Heads neem. Bij Greg thuis zak ik lekker onderuit op de bank voor een filmpje.

Dag 178: 30 mei
Greg en zijn huisgenoot zijn al vroeg de deur uit voor werk en ik sta een paar uur later op. Vandaag verken ik de omgeving rond Greg zijn huis. Ik merk al snel dat hij op een heel mooi stukje aan de Gold Coast woont, want hier zijn geen hoge flatgebouwen te vinden maar een nationaal park op een heuvelachtig stukje land met mooie kliffen, een waanzinnig uitzicht over zee, 1 van de beste surfspots van Australie, groene parken en een kreek waar het rustig zwemmen is omgeven voor bomen, afgeschut van de frisse wind van zee. Ik wandel hier rond, pak een lekker zonnetje mee, lees verder in mijn boek, picknick aan het water en kan ook hier uren turen naar al die surfers in zee. Zo breng ik een beetje dag door, erg relaxed dus en in de avond eet ik een lekker pastatje met Greg. Hij gaat nog naar een afscheidsborrel van 1 van zijn vrienden maar ik pas want voel me niet helemaal fit en merk dat ik een koudje te pakken heb. Na wat mailverkeer her en der duik ik op tijd mn bed in voor hopelijk wat goede nachtrust.

Dag 179: 31 mei
Vanochtend m'n laatste uurtjes in Greg zijn huis en in Burleigh Heads want vanmiddag trek ik verder richting het noorden, naar Brisbane waar ik een oude bekende Patrick Mannion ga bezoeken. Heb echt een koudje te pakken want het snot komt er alle kanten uit, beetje gekuch hier en daar en heb een zwaar hoofd. Ik doe het daarom rustig aan, slaap uit, geniet nog een keer van het park bij Burleigh heads aan zee, lees in mn boek, bezoek de drogist en maak een broodje voordat ik de bus pak richting Patrick. Een bus en metro verder arriveer ik suf en duf van de medicijnen, vermoed ik, in hartje Brisbane. Daar wacht Patrick op me en zijn aanwezigheid doet me goed want knap gelukkig weer een beetje op. Patrick, zijn vriendin Simone en hun zoontje Damian wonen op Macleay eiland voor de kust van Brisbane. Das alleen nog ff een 'stukkie' reizen (lijkt zo dichtbij) en we doen er nog ruim 2,5 uur over voordat we in zijn huis op het eiland zijn. Ze hebben een super leuk huisje met een zeer grote tuin en voel me hier meteen helemaal op mn gemak (Greg zn huis was op een niet verkeer plekkie dat zeker, maar wel echt een jongenshuis zal ik maar zeggen). Simone maakt deze avond een heerlijke maatlijd voor ons (wat ze nog vele malen zal doen ;-) en met een wijntje erbij voel ik me al stukken beter. Erg gezelig is het en super leuk om Patrick hier te zien helemaal gesetteld met zijn gezin op een heel mooi stukje Australie.

Dag 180: 1 juni
Heb hier lekker m'n eigen kamer en merk dat ik toch best moe ben en m'n lichaam rust nodig heeft om de infectie te verwerken want slaap met een korte tussenpoze maar liefst tot 1 uur uit. Dat had ik denk zeker even nodig. Simone maakt een heerlijke lunch met garnalen en rijst en moet zeggen dat mijn smaakpupillen hier echt verwend worden want Simone en Patrick houden echt van kwalitatief goed eten, geven er erg veel zorg aan en vullen elke maaltijd nog eens aan met een overheerlijk wijntje. Mmmm echt genieten dus en zeker een aangename afwisseling op de 2 minute noodles. We rijden in de middag een beetje rond op het eiland, wat uit mangroves bestaat, 3 bij 5 km groot is en 5000 bewoners heeft, doen boodschappen en ik kan lekker gebruik maken van hun computer en internet waardoor ik o.a mn fotowebsite kan updaten, emails kan schrijven en een beetje het nieuws thuis kan volgen. Als Patrick thuis komt is het weer genieten geblazen van de avondmaaltijd en met een wijntje erbij kletsen we heerlijk de avond door, halen we oude herinneringen op en vertel ik wat ik de afgelopen maanden zoal heb meegemaakt.

Dag 181: 2 juni
Het is vandaag zaterdag, wat betekent dat Patrick weekend heeft en we leuke dingen zouden kunnen doen alleen zit het weer hier toch een beetje tegen. Helaas geen stralende zon en een fris windje en daarom blijf ik vandaag eigenlijk in en rondom het huis. Het is hier vooral erg veel relaxen, wat op z'n tijd natuurlijk helemaal niet zo verkeerd is. Daarnaast ben ik ook nog niet helemaal lekker waardoor ik ook geen zin heb in heel veel vermoeiende activiteiten. Beetje chillen, internetten, met Damian spelen, gezellig kletsen, kokkerellen, boodschappen doen en de tuin bekijken,... ja zo kom ik de dag wel door. Patrick en Simone nemen me 's avonds nog mee uiteten naar het enige maar zeer goede restaurant op het eiland. Er sluit ook nog een vriendin aan en met een wijntje op de veranda thuis sluiten we dag af.

Dag 182: 3 juni
Het weer is vandaag niet veel beters, ook Patrick heeft een koudje te pakken en daarom is het vandaag uitslapen en vooral filmpjes (Tsotsi, Shrek 2 en the Queen) kijken. Lekker op de bank hangen, beetje kletsen, maar natuurlijk wel nog een voortreffelijke lunch en avondmaaltijd met de bijbehorende wijntjes.

Dag 183: 4 juni
Ja hoor de zon schijnt weer en het is een warme dag met zo'n 25 graden Celcius!! Patrick blijft ziek (ook zo'n lekkere infectie te pakken met verstopte neus en pijn in keel) thuis, maar nog wel in staat om er een klein BBQtje uit te knallen. Ik maak eerst een wandeling over een deel van het eiland, stop even bij de lokale golfclub (die ze ook hier natuurlijk hebben, waar niet!?), bekijk alle huizen (iedereen bouwt hier zijn eigen huis, geen 2-dezelfden op dit eiland te zien) en sla ondertussen de muggen van me af die bij goed weer gelijk in grote getalen tevoorschijn komen. De BBQ beginnen we al om 3 uur, zeg maar late lunch, maar duurt uiteindelijk tot 11 uur met korte tussenpauzes. 3 Vrienden schuiven halverwege de dag ook aan en het is een gezellige boel met waanzinnig lekkere hapjes en vlees en vis. Wijntje erbij en als toetje een lekkere baileys. Kortom; 1 grote feestmaaltijd met mooi weer!

Dag 184: 5 juni
Helaas is het weer bewolkt maar we komen vandaag weliswaar wel in actie jaja want we gaan naar het vaste land. Ben hier al bijna een week en vaar nu pas eigenlijk weer overdag over het water en zie wat van de omgeving. Allemaal eilanden rondom, de meesten ook met mangroves rondom het eiland, een enkele met wat stranden. Aan wal zien we Simone d'r moeder waar we mee hebben afgesproken. Patrick en Simone trakteren ons op een heerlijke lunch in een restaurant en ik koop wat kadootjes voor ze, want die hebben ze zeker verdiend voor al hun gastvrijheid. We stoppen nog bij een culinaire ' supermarkt' waar ze allemaal delicatessen en producten uit andere landen verkopen. En Nederland doet t goed moet ik zeggen, want we zijn goed vertegenwoordigd in de schappen; veel producten van Bolletje aanwezig, typische nederlandse koeken zoals lange vingers, speculaasjes, koffie wafels en gevulde koeken. Daarnaast natuurlijk ook de hollandse kaasjes, poffertjes, groenten van hak en drop. Ik trakteer mezelf op roggerbrood met leidse (pitjes) kaas! Aan het einde van de middag pakken we de veerboot terug en zijn net op tijd binnen want een uur later laat de hemel van zich horen, de regen komt met bakken uit de hemel en is sindsdien nauwelijks meer gestopt. Ik typ inmiddels deze update verder en na weer een voortreffelijke avondmaaltijd kijken we de film Blood Diamand.

Dag 185: 6 juni
Helaas is er deze ochtend nauwelijks verandering in het weerpatroon. Dit biedt een mooie gelegenheid om bovenstaande tekst af te ronden (na m'n heerlijke roggebroodje met pitjeskaas natuurlijk ;-). Was eigenlijk van plan om nog naar een nabijgelegen eiland te gaan maar dit heeft met dit weer nauwelijks zin. We gaan vrijdag als het goed is wel met z'n allen naar Fraser Island voor een lang weekend. Daar zie ik enorm naar uit want dat moet 1 van de hoogtepunten van de oostkust van Australie zijn. Nog steeds nog wel een koudje te pakken maar hoop dat dat met de dagen zal slijten. Vandaag is trouwens de dag dat ik in eerste instantie uit Australie zou vertrekken richting Tokyo. Maar ja,.... voor diegenen die dat nog niet doorhadden,.... dat ga ik dus niet halen! Ben een beetje vertraagd en blijf voorlopig nog even hier in dit grote land waar nog teveel te zien en te doen is. Ik hoop alleen wel dat de zon weer snel van zich laat horen, maar heb een goede hoop dat hoe verder in naar het noorden trek hoe meer mijn gebeden beantwoord zullen worden. Het is trouwens wel heel typisch hoor en zal, zeggen ze, ook met de global warming te maken hebben, want normaal valt er hier in deze tijd van het jaar echt nauwelijks een druppel. Ook hier zijn de seizoenen dus behoorlijk van slag. De lokale bevolking is echter dolgelukkig want er is eindelijk weer water. Hey en wie ben ik dan om te klagen?! Wij moeten ons hier binnen dus maar weer eens bezig houden met het menu van de dag,... he wat vervelend nou toch!? Haha. En weer of geen weer; in het gezelschap van Patrick en zijn gezin heb ik t absoluut naar mijn zin.