Door West Australie op weg naar Perth

Dag 276: 4 september
Zo na dat late avondje achter de computer vandaag maar eens een klein beetje uitslapen en daarna de stad in. O.a langs een aantal gallerijen om wat lokale kunst te bekijken. Moet zeggen dat er zeer mooie stukken bij hangen, ook niet gek met zo'n omgeving als inspiratiebron! Daarnaast een zeer interessante fotocollectie gezien wat gegarandeerd een gat in de markt kan zijn als het goed gepromoot wordt... mmm wellicht een mogelijkheid om wat mee te doen. Verders in de stad een beetje internetten, winkelen en 's middags de tent repareren... grrrr de 1 na de andere tentpaal begeeft 't. Heb nog nooit zo'n tent meegemaakt zeggg (net of ik zo vaak campeer maar goed...), wat een disaster. Met naald, draad, tape en elastiek in de weer war. Ik blijf op de camping een beetje zonnen, lezen en zwemmen. Na de avondmaaltijd gaan we, volgens het Guiness Book of Records, naar de oudste buitenbios ter wereld. Iig een erg mooie en klassieke setting waarin we de film; 'The Evening' zien onder de sterrenhemel die deze avond boven Broome te zien iss.... nu nog een lover (;_ en dan ist plaatje compleet.

Dag 277: 5 september
Na de ‘romantische avond’ weer tijd voor wat praktische zaken....; een lift regelen verder richting het westen. Her en der wat briefjes met lift gezocht opgehangen en wat mensen gebeld die een lift aanbieden. 's Middags met Christine, Jamaymah en Paul weer een xtje naar Cable Beach voor de zonsondergang. Blijft mooi hier op dit witte strand en de kamelen die hier elke dag maken het plaatje compleet. Eenmaal terug op de camping heeft de tent het weer eens begeven en sta ik weer met tape en elastiek in de hand de palen te repareren. He je moet toch wat he?!

Dag 278: 6 september
Vandaag ga ik met Paul, Jamaymah en Christine op ons laatste gezamenlijke tripje. En wel naar het schitterende, adembenemende en alleen met 4WD te bereiken; Cape Leveque. Om daar te komen rijden we zo'n 200 km over een dirt road door Dampier Peninsula, wat Aboriginal land is en daardoor ook niet heel toeristisch. We stoppen onderweg eerst in Lombadina wat een aboriginal gemeenschap/ dorpje is. Hier bezoeken we de plaatselijke kerk die in zijn geheel van mangrove hout gemaakt is, een atelier, winkel en nuttigen hier in de schaduw onze lunch. Daarna met de jeep het strand op wat erg wit, uitgestrekt en helemaal verlaten is. Heel wat anders dus dan de best drukke stranden van Broome. Voor zonsondergang arriveren we in Cape Leveque en we hebben mazzel want er is zelfs nog plek op de camping, deze is tijdens het hoogseizoen nml. maanden vol geboekt. Te gek dus en zeker als we hier het strand opgaan voor de zonsondergang want al snel blijkt dat dit een magisch plekje is. De indrukwekkende rode rotsen, witte stranden, turqoise heldere water tegen een blauwe hemel zijn oogstrelend mooi. De zonsondergang maakt de rotsen nog roder dan dat ze al zijn en als er even later twee walvissen ' rond' spingen word ik praktisch gek. Wat een verassing zegggg!! En een show dat ze me geven. Even later, zelfs 's avonds in de tent, zijn ze zelfs te horen als ze springen en met hun vinnen en staarten op het water slaan. WOOOWWWWW wat vet zeggg!! Oh en wat blij dat we hier kunnen logeren.

Dag 279: 7 september
Tsja en op zo'n magisch plekje er meteen ook vroeg uit voor de zonsopgang natuurlijk. Het water ad andere zijde van de kaap is hier nog helderder en turqoiser en het strand nog witter!! Dat wordt genieten geblazen dus. Daarnaast zijn hier ontzettend mooie schelpen te vinden en zijn Christine en ik daar wel een paar uur mee zoet. Net 2 kleine kinderen die voor het eerst de speeltuin in gaan, zal ik maar zeggen. Terug op de campsite bezetten we, letterlijk en figuurlijk, verders de gehele dag een tafel met uitzicht op zee, de ideale uitkijkpost voor de walvissen!! Hier sudokend, kaartend, lezend, kokend en etend maar al die tijd met een oog op zee breng ik de dag door. En ja hoor onze bezetting wordt beloond want de gehele dag om de zoveel tijd zijn er op verschillende plaatsen de humpback walvissen te zien!! Tegen zonsondergang worden we getrakteerd op een vette show waarbij de walvissen meerdere malen achter elkaar met hun vinnen op het water slaan en dit weer van ruim een kilometer afstand te horen is. Kippuhvelllll zo heftiggg. Deze echt bijzondere dag sluiten we af met een roast en een potje zwarte vrouwen.
Dag 280: 8 september
Eenmaal opgestaan begeef ik me direct weer naar de uitkijkpost, geniet van een ontbijtje en zijn de eerste walvissen alweer te zien!! Wat vetttt!! Na 2 geweldige dagen hier op de kaap keren we vandaag toch terug naar Broome. Onderweg stoppen we bij Middle Lagoon. Hier vinden we een verlaten baaitje met ook weer indrukwekkende rotspartijen die in combinatie met het mooie strand en de zee toch weer iets heel specials vormen. Ja Cape Leveque e.o. is zeker een magisch plekje te noemen. In de lagoon een beetje zonnen, lezen, sudoken en na de lunch reizen we verder richting Broome over de onverharde weg die voor ons ligt. Tsja en een 4WD is prettig en noodzakelijk hier maar als we na de weer zoveelste bobbel en dip in de weg een niet zo’n fijn geluid onder de jeep vandaan horen komen blijkt maar weer dat dit een heftig terrein is, slecht voor weinigen bereikbaar en soms voor een 4WD teveel kan zijn. Want ja hoor de vering is kapot, wat een pech zeg. Gelukkig hebben we nog maar een paar kilometers te gaan tot het eerste stukje asfalt. Ik klim bij Jamaymah voorin om het gewicht op het achterste deel te minderen en Paul rent zelfs op een gegeven moment langs de auto. We moeten er nog om lachen ook. We komen gelukkig nog voor 7’en heelhuids aan in Broome waar Christine en ik voor de verandering maar eens inchecken bij een hostel. De tent is een en al drama, de laatste repareerpalen zijn er doorheen, en eens wat ander gezelschap is goed voor de verandering. ‘s Avonds ga ik nog de stad in voor een biertje en kom ik Marco, waar ik aan de oostkust een lift van heb gehad, nog tegen.
Dag 281: 9 september
Na een klein avondje uit en eindelijk weer eens een normaal matras onder mijn leden zou je denken dat ik vandaag wat langer zal uitslapen.... not... mijn biologische wekker gaat alweer om 6 uur af hoor. Na een uitgebreide douche ontmoet ik aan de ontbijttafel twee isrealische jongens waar ik morgen al mee kan rijden richting het westen,... TOP dus!! 's Ochtends bezoek ik eerst nog even de plaatselijke markt voordat ik op deze laatste dag in Broome nog een xtje Cable Beach aan doe met Itay, Christine en Shivi. Er treden hier ook bands op en er is een spectaculaire vuurwerkshow vanwege de sluyitingsceremonie van het festival van de Paarl. Met een wijntje genieten we van de ondergaande zon, elkaars gezelschap en de heerlijke aziatische hapjes die hier speciaal voor dit event te verkrijgen zijn.


Dag 282: 10 september
Vandaag de begin van een nieuw avontuur!! Heb er zin in en de jongens komen erg relaxed en vriendelijk over, heb er een goed gevoel bij. Ik neem echter eerst innig afscheid van het vriendelijke en gezellige gezelschap (Christine, Jamaymah en Paul) waar ik de laatste weken een ontzettend fijne tijd mee heb gehad. Ik brand nog 'wat' laatste fototjes en eenmaal ingepakt en beladen laten we tegen 11'en het mooie Broome achter ons en rijden richting het westen. We maken vandaag vooral veel kilometers op de weg (toch weer snel zo'n 500). Dit stuk is niet veel te zien en stoppen daarom alleen voor de lunch en onze eindbestemming van de dag; 80 Miles Beach. Nou en na zo'n rit kan ik wel een verfrissende duik in zee gebruiken. Helaas staat het water enorm laag en is zwemmen daardoor niet mogelijk. Een klein wandeling dan maar over dit brede en lange strand. Na de zonsondergang terug naar de camping voor een lekkere hap en een wijntje.

Dag 283: 11 september
Natuurlijk... alweer vroeg wakker, de jongens liggen nog in coma in de auto. Ik slaap in hun tent en moet zeggen dat na dat ellendige ding van de laatste weken dit echt een toptentje is. Daarnaast hebben de jongens ook extra matjes die ik kan gebruiken en dat maakt het allemaal wat aangenamer. Uitgerust dus eerst het strand op en geloof t of niet ... na wat rek-en strekoefeningetjes besluit ik zelfs wat meters te joggen!! Jaja dat heb ik geloof ik in geen 8 jaar meer gedaan. Wonder boven wonder hou ik t nog voor mijn doen aardig lang uit,... paar 100 meter dan haha. Anyway na al deze activiteiten op de vroege morgen tijd voor ontbijt en nog maar eens een douche want zolang ik hier over kan beschikken moet er immers goed gebruik gemaakt worden. Na zo'n 200 km stoppen we eerst bij Cape Keraudren. Deze afgelegen kaap heeft een super mooi strand met allerlei rotspartijen, een kreek gevuld met turqoise wit water en zandduinen. Shivi en Itay gebruiken volgens een isrealische traditie overal een kopje thee en moet zeggen dat me dat goed bevalt. Je zit wat vaker, maakt een vuurtje, nuttigt een kopje twee of twee en neemt daardoor de omgeving wat beter in je op. Af en toe een theebreekie is zo gek nog niet. Na de lunch rijden we via Port Hedland nog wat 100’en kilometers verders en zoeken een slaapplek op voor de nacht. Op de campsite (een cattle station) is t happy hour van 6 tot 7 met wat zoutjes en wijntjes. Een klein hapje en vele glaasjes verder stap ik tipsie mijn tentje in.

Dag 284: 12 septmber
Nog 200 kilometer en dan bereiken we de eerste echt interessante stop van de trip; Karijini NP. Het landschap gaat al wat drastische veranderingen door en langzaam rollen de heuvels, rotsen, gorges en bergen aan ons voorbij. Daarnaast zien we al wat van de kleurrijke wildbloemen die in de lente vooral in dit deel van Australie voorkomen. Eenmaal in Karijini begeven we ons naar de eerste gorge; Dales Gorge. Hier maken we een wandeling door richting Circular pool, even een dipje,… en dan echt even dan want tis freezzzing koud, daarna naar de watervallen in de gorge en de tweede poel,.. die gelukkig ‘ ietsies’ warmer is. Het is iig weer mooi, indrukwekkend en vooral het water dat door de gehele gorge stroomt maakt het bijzonder aangezien de meeste gorges die ik heb bezocht op de meeste plekken droog staan vanwege het droogteseizoen. Na een pittig hikeje omhoog de gorge uit lopen we langs de rand van de gorge terug naar de auto en geniet ik nog van alle uitkijkpunten en de ondergaande zon en schiet wat laatste fototjes voor de dag. De dag sluiten we na de avondmaaltijd af met appels gedipt in honing (je kan het bij die isrealies beter onderdompelen noemen) want een zoet jaar betekent. Het is vandaag nml. hebreeuws nieuwjaar!! En zoals me al duidelijk was… de isrealies houden van zoetigheid… elk kopje thee met minimaal 4 scheppen suiker. Anyway das weer eens wat anders dan vuurwerk, oliebollen en niet aan te slepen liters champagne he!? Wat een beschaafd volk toch.

Dag 285: 13 september
Nou en isrealies zijn blijkbaar niet de enigen die van zoetigheid houden… want ja hoor de plaatselijke dingo’s hebben de box met suiker vannacht ook gevonden, opengemaakt en half opgegeten. Shivi vertelt mij dat ze naast mijn tent de hele nacht bezig zijn geweest,… met mijn oordoppen in gelukkig niks van meegekregen zeg. Je kan hier ook echt niks buiten laten staan, zijn t de wallabies en de emu’s niet, dan slaan de dingo’s wel toe! Na dit suikerfeest verder het park in op zoek naar meer gorges, uitkijkpunten en hopelijk wat verfrissende duikjes. Op de campings hier in het nationale park geen douches te bekennen nml. We maken eerst een wandeling door de Kalamina gorge die wat nauwer is en kenmerkend is om zijn vele geslepen vrml. rode lagen zandsteen en zwarte en grijze lagen leisteen. Na wat geklim en geklauter over grote rotsen en boulders tijd voor een kopje thee aan het water. Ik pas voor een dipje want tis me nog te koud. Verders is hier nog een mooie waterval te zien. Door naar de volgende gorge; Joffre Gorge. Deze vind ik toch wel heel erg bijzonder en cool omdat de wanden hier tot 200 meter hoogte reiken, er in de gorge een soort van amphitheater is rondom een poel en een waterval en de wanden ontzettend glad en geslepen zijn door al het water wat hier in miljoenen jaren de gorge heeft gevormd. Echt een heel mooi plekje waar ik het nu toch echt niet kan laten om even verkoeling te zoeken in het water (de temperatuur loopt weer gauw op tot de 30 graden). Daarnaast een beetje zonnen, een lunchje en nog een zwem van zo’n 500 meter door een nauw stuk met links en rechts de hoge wanden van de gorge om me heen.

Dag 286: 14 september
De volgende twee gorges in het nationale park zijn de Weano gorge en de Hancock gorge. Dit zijn de twee meest ‘ avontuurlijke’ gorges van het gehele stel. Klimmen en klauteren geblazen over gladde stukken, met voeten links en rechts in de wanden vooruit zien te komen, via een railing en ladder omlaag en zelfs nog een klein stukje abseilend ook. Best opletten geblazen want er gebeuren nog wel eens ongelukken hier. Het lukt mij heelhuids en veilig allemaal, alleen slaat t noodlot toe... want mijn camera valt in het water,..Kuttttt (met een grote K ja). Meteen er echter aan gedoken en nog snel uit t ijskoude water kunnen halen. Zit niks anders op dan in de zon te laten drogen met de hoop dat de camera niet teveel beschadigd is en het water eruit zal gaan. Nou ja we zien wel, anders heb ik altijd de reisverzekering nog, nu iig nog maar even genieten van deze twee toffe gorges, de fantastische uitkijkpost (oxer look-out) op een punt waar 5 van de gorges samen komen en wat laatste dipjes in dit park. Na de lunch verlaten we dit bijzondere nationale park met zijn indrukwekkende en bizarre gorges en reizen we weer een stukje verder richting het westen. Na wat inkopen en een vol geladen tank met benzine rijden we nog zo’n 250 kilometers en vinden we een geschikte ruststop langs de weg. Hier hebben we gezellig een drankje met de andere ‘ gasten’. Allen 50+ers die je hier echt over al ziet. De meesten zijn maanden van huis, sommigen zelfs jaren en andere hebben zelfs geen huis meer, zij hebben slechts hun campervan, omgebouwde bus, luxe motor huis (zoals ze dat hier noemen) of vouwwagen of caravan waar ze Australie mee rond reizen.

Dag 287: 15 september
Ik begin nu echt vies te worden en zie uit naar een camping met een douche. Op naar Exmouth voor wat gemakken van de moderne wereld dus. Pak m beet zo’n 650 kilometertjes en 6 uur verder arriveren we in dit plaatsje wat populair is om zijn nabij gelegen reef; Ningaloo Reef. Hier trekken jaarlijks vele grote walvissen voorbij, de whale sharks (helaas niet in deze tijd van het jaar), humpback whales en zijn Manta Rays een constante gast. Wij logeren vandaag nog int plaatsje en maken graag gebruik van de keuken, douches en andere heerlijke voorzieningen van het plaatselijke caravanpark. Daarnaast de mail maar eens checken, boodschappen inslaan, wat belletjes plegen, kaartjes op de bus,.. dat soort dingen. En het is zaterdag, dus daar mag op gedronken worden (net of we dat de andere dagen niet doen .. haha) en verkennen met ons glas wijn in de hand Exmouth at Night. (Mijn camera doet t weer volgens mij; geen schade in de kwaliteit van de foto’s te zien, alleen wat water int beeldscherm)

Dag 288: 16 september
Na nog graag een keer gebruik te hebben gemaakt van de warme douche en een uitgebreid ontbijt van eieren en spek maken we ons klaar voor de trip naar Cape Range NP. Cape Range NP bevindt zich aan de andere kant van Exmouth naast het Ningaloo Reef. Onderweg stoppen we nog bij de vuurtoren en een uitkijkpunt over de zee en zijn golven waarop de lokale surfcrew te spotten is. Het nationale park staat bekend om zijn mooie duinlandschap, stranden en bijhorende flora en fauna. Wij komen daarnaast vooral om te snorkellen in het naastgelegen rif wat vanaf het strand makkelijk te bereiken is. Het rif komt zijn reputatie zeker na want ik kom tijdens 2 duiken ontzettend veel gekleurde kleine vissen tegen en een heel bijzonder gevarieerd aantal ‘ grotere’ vissen; o.a een schildpad, meerdere roggen met opvallende blauwe stippen, een inktvis, onzettend mooie gekleurde vissen van een meter of meer en zelfs 2 haaien. En die laatste waren me wel echt schrikken geblazen hoor.....!! Was nml. in mijn uppie nog in zee en kom tot 2 x toe oog in oog (tand om tand ;-) met deze vissoort. Nou zijn t rifhaaien en weet dat ze niet gevaarlijk zijn en zelfs banger om jou dan jij om hen... maar toch weet je,... ze waren zeker 2 tot 3 meter lang. Hierna had ik t ook wel ff gezien met t snorkellen. Het water int snorkelgebied is hier trouwens super mooi turqoise en de stranden wit (de baai heet niet voor niks turqoise bay he). De felle kleuren, vormen en patronen op de vissen zijn trouwens onvoorstelbaar mooi, echt geen dier boven water wat er zo uit kan zien als de vissen in zee. Afijn terug naar de campsite zien we nog vele grote kangaroes langs de weg. We pakken nog net de zonsondergang mee vanaf de duinen achter de campsite met natuurlijk een glaasje wijn en net als ik terug wil keren zie ik nog een haai uit t water springen.

Dag 289: 17 september
Vannacht erg slecht geslapen en er ook maar weer meteen uit zodra het licht is. Ik maak een lange wandeling over het verlaten strand en doe wat rekjes en strekjes. Na het ontbijt probeer ik nog wat bij te slapen maar dat wil niet echt lukken, een potje sudoku dan maar. Na nog een klein praatje met de vriendelijke buren verlaten we alweer het nationale park. De isrealies zijn helaas een beetje in een hurry en willen verder. Richting Coral Bay dan maar (Wonder boven wonder is hier echt net vandaag mijn pakketje met nieuwe lenzen aangekomen op het pastkantoor. Dit pakketje heb ik via Darwin uit NL door Alison laten op sturen. Was er echt bang voor dat het nooit zou aankomen en is volgens mij ruim 1,5 maand onderweg geweest. Kan ik eindelijk weer eens een zonnebril opzetten en nog wat zien ook!). De vriendelijke australische buren kom ik nog meerdere malen tegen en zij bieden mij een lift richting Perth aan wat eigenlijk niet zo verkeerd klinkt aangezien zij een stukje langzamer reizen. In goed overleg met Shivi en Itay besluiten we dat dat voor ons beiden waarschijnlijk het prettigst is aangezien ons gewenste tempo teveel verschilt op dit moment. Na nog wat gesnorkel over het deel van Ningaloo rif hier in Coral Bay nog wat laatste biertjes met de jongens in de pub. Helaas dat t zo moet lopen want Shivi en Itay zijn interessante en bijzondere jongens waar ik t een en ander van heb geleerd over met name hun cultuur, tradities, gewoontes en levenswijze, maar ja het is beter en c’est la vie.

Dag 290: 18 september
Heb mijn wekkertje gezet want moet om 9 uur bij de australiers zijn. Het gezelschap, 7 volwassen en 5 kleine kinderen, zijn familie en/ of vrienden van elkaar. Ze zijn erg aardig en nemen me graag mee (kan ik gelijk wennen met oppassen aangezien het thuis een babyboom is geweest sinds ik weg ben). Het is ook wel even weer lekker reizen met hen aangezien ze van alle gemakken zijn voorzien, weer wat anders dan de arme backpacker zeg maar. Ik nestel mezelf weer in een 4WD nu met echt allerlei luxe toeters en bellen erop. We maken vandaag behoorlijk wat kilometers en stoppen onderweg alleen voor de lunch in Carnavon. Tegen 5’en arriveren we uiteindelijk in Denham, een plaatsje in de Peron Peninsula. We hebben 1 van de laatste plekjes op alle aanwezige campings. We hebben een snelle hap en heeeel wat gezellige drankjes met de buren. Ja die aussies houden van hun drankkies. En ik kan vandaag in 1 van de vouwwagens slapen, toppieee op een matras met dekbed!

Dag 291: 19 september
Mocht ik niet vroeg wakker worden dan is een wekker alsnog niet nodig,.. daar hebben we de 5 kids wel voor. 1 Van de aussies, Glenn, heeft een computer waar ik graag gebruik van maak om o.a. deze weblog te updaten. Verders wat inkopen doen in de stad voordat we richting Monky Mia, wat aan Shark Bay ligt, reizen. Daar komen elke dag dolfijnen aan het strand die gevoederd worden. Helaas zijn we vandaag te laat. Daarom door naar Francois Peron NP. Dit mooie park met zijn zandduinen kent een pittige 4DW zandweg naar de campingspot die wij voor ogen hebben. Komen maar liefst 3x vast te zitten en na veel getakel, geschep en geduw nestellen we ons eindelijk neer en is het tijd voor de lunch. Deze aussies houden ook van grote porties en lekker eten dus heb hier aan voedsel geen gebrek. Na o.a. wat heerlijke garnalen maak ik een wandeling langs Big Lagoon. Onderweg vinden we nog wat oesters, die we van de rotsen halen en gebruiken als voorafje. Het is een mooi afgelegen plekje met wit strand, turqoise water en gele en oranje zandduinen. Het is hier alleen wel wat frisser moet ik zeggen. Ben in maanden nml. niet zo zuidelijk meer geweest, de temperatuur is nu rond de 25 graden overdag en ’s nachts is de wind koud. Zit tijdens de BBQ zelfs met m’n trui en muts op van de kangaroe, vis en worstjes te genieten. Inmiddels zijn er nog 2 familieleden bijgeschoven maar kan ik gelukkig nog op de bank in 1 van de vouwwagens voor de nacht terecht.

Dag 292: 20 september
Deze ochtend rijden we terug naar Monky Mia voor de dolfijnen die er hopelijk nu wel nog zijn. Het is even een geregel met de 4WD’s en vouwwagens om het park uit te komen, maar we halen het dit keer gelukkig zonder 1x vast te komen te zitten. Onderweg komen we nog een woma python tegen. Anyway we moeten even wachten op het strand maar de dolfijnen zijn er hoor. Na een heel verhaal met uitleg over de dieren is het voedertijd. Ik mag nog een visje geven en schiet natuurlijk wat fototjes van deze dieren en de bijdehante pelikanen die ook door hebben dat er hier nog wel eens een visje of twee gevoederd wordt. Voordat we het Peron Peninsula/ Shark Bay werelderfgoederen gebied verlaten maken we nog stops bij een strand wat uit zijn geheel uit kleine witte schelpjes bestaat en Hamelin Pool. Hier zijn stromalites te vinden, die uit de oudste levensvorm die er ter wereld bestaat bestaan; de cyanobacterie (ned. naam?) die meer dan 3.5 miljard jaar in dit gebied heeft overleefd. Ik kan t maar moeilijk geloven maar t ziet er iig bijzonder uit en is zeker een foto waard. Na deze stops komen we vandaag helaas niet veel km’s verder want 1 van de auto’s heeft pech. We overnachten op een caravanpark aan de snelweg en wordt getrakteerd op een gigantische steak waar we in NL wel met z’n 4’en van zouden eten. Pff wat een porties toch,... oppassen met de kilo’sssss.

Zo wat een verhalen weer,... ben benieuwd wie t tot deze laatste regels heeft gemaakt. Heb mijn best gedaan iig ;-), t kort houden lukt me helaas alleen niet. Vandaag de 21ste, hou je nog van me tegoed wat ik blijf typen....