The BIG cities van OZ en de eerste avonturen in NZ

Hallo dan! Daar zijn we weer met een update inmiddels van het wel erg-verre-van-huis land: Nieuw Zeeland. Hieronder een update van de laatste twee weken.

Dag 106: 19 maart

Na geen genoegen te hebben gekregen van de 12 Apostels met zonsondergang bekijken we vanochtend deze rotsjes nog eens natuurlijk na zonsopgang en dan zien ze er 'lichttechnisch' he toch weer net anders uit, zoals de reisleider ons doet vertellen. Na een korte stop in een bekende grot (Loch Ard Gorge) en een lekkere wandeling over het strand rijden we door over de Great Ocean Road richting Melbourne. De weg is echt super mooi en elke keer valt de hele bus in OEss en AAss als we langs de hoge kliffen rijden. Voor de lunch maken we nog een korte wandeling door een soort van regenwoud waarna ik ook hier weer als laatste de bus in stap...nog even en ik krijg nog klappen ;-) Vind t nml. lekker om me een beetje te verwijderen van de groep en de omgeving in me te laten opnemen zonder getetter van de hele club op de achtergrond en daarnaast,... natuurlijk ook druk bezig met de camera waardoor ik de tijd ' nog wel eens' vergeet. Daarnaast zien we ook nog actieve Koala's (jaja) in de bomen langs de weg (de beestje slapen 22 uur per dag dus het is best bijzonder dat ze zelfs hun ogen open hebben en vanwege ons gestaar zelfs ook nog de boom hoger in klimden om weg te duiken voor alle camera's)!! Lekker makkelijk pizza in Apollo Bay voor de lunch en daarna verder langs de populaire strandplaatjes Lorne en Torquay. Torquay is de 'hometown' van de surfmerken Quicksilver en Rip Curl, helaas geen leuke strandoutfit in de outletfactory gevonden.. Daarna stoppen we bij het bekende Bells Beach waar de slotscene van de film ' Pointbreak' is opgenomen, jeweetwel die surffilm met Keanu Reeves en Patrick Swayzemmmmm. En dan eindelijk Melbourne!! Mijn eerste indruk is TOP als we de stad langzaam in rijden. Super mooie gebouwen rondom het stadscentrum en ziet er gezellig uit. Ik loop daarna samen met Hannah (ned. meisje die ook met de trip mee was) een rondje centrum en krijg hierna helemaal een goed gevoel bij deze stad, ben onder de indruk van al het moois.

Dag 107: 20 maart
's Ochtends doe ik eerst wat voedselinkopen op de grootste markt van de stad en omdat het vandaag een beetje regent besluit ik deze website eens te updaten (vorige update). Daarnaast wat mails en website checken en vliegt de dag eigenlijk voorbij. Voor het sluiten van de winkels duik ik nog even een winkel in en kom weliswaar met nog een high-tech regen en windjas naar buiten die ik echt in Nieuw Zeeland zal gaan nodig hebben. Wel een dure aankoop maar zeker een hele goede investering en pak ook nog 50 euro korting mee. ... praat ik mezelf goed als ik even later met twijfels over de aankoop het hostel in loop. Anyway, de avond kom ik lekker een beetje lezend door en duik vroeg mijn bed in want door de regen van vandaag ben ik er eigenlijk niet aan toe gekomen om de stad verder te verkennen.

Dag 108: 21 maart
Sightseeing, sightseeing en nog een sightseeingen!! Per voet en tram reis ik vandaag het hele stadscentrum door op zoek naar mooie en interessante gebouwen, leuke winkelstraatjes, gezellige restaurantjes, architectonische hoogtepuntjes en de haven en aan al mijn 'wensen' wordt voldaan want het centrum is echt een perfecte mix van bovenstaande punten. Daarnaast zijn de mensen erg vriendelijk, is het centrum op veel plaatsen groen en gezellig en kan ik echt met recht zeggen dat dit een Werelstad van Formaat (letterlijk en figuurlijk) is! Heb t hier helemaal naar m'n zin en stort me dan ook voldaan aan het einde van de dag, ondanks de pijn in mn voeten, neer op de bank van het hostel. Kan echter maar even ' bijkomen' van alle indrukken want na 20 minuten staat Michaela nml. met haar auto voor de deur van het hostel klaar om mij vanavond mee uit te nemen. Michaela is een vriendin van Floris, de broer van Pepijn, en Floris heeft haar over mij en mijn bezoek in Melbourne verteld, en zij wilt mij dolgraag de stad laten zien. Nou en daar zeg ik natuurlijk geen nee op want een nieuwe stad verkennen is vaak het beste met een local. Michaela staat erop mij te verwennen en ik mag deze avond alleen maar genieten en niks uitgeven. (Waar heb ik dit toch weer aan verdiend??). Ze neemt me eerst mee naar de Rialto Tower die 253 hoog is en waarvan we een waanzinnig uitzicht over de hele stad hebben. Deze avond is het helder dus het uitzicht is top en daarnaast pikken we ook nog een mooie zonsondergang mee. Daarna laat ze me een deel van de stad zien waar ik vandaag eerder nog niet aan toe gekomen was. We lopen langs de rivier die de stad kruist en waar vandaan de skyline goed te zien is en vele restaurantjes en barretjes zijn. Sta er versteld van hoe druk het wel niet overal is want echt alle restaurants zitten bomvol en dat voor een woensdag. Michaela vertelt mij dat echt bijna iedereen hier elke dag uiteten gaat omdat het ten eerste goedkoop is en omdat ten tweede de bewoners echt van gezelligheid en lekker eten en drinken houden. Nou wij ook! Dus schuiven we na een prachtige wandeling aan in 1 van de restaurants en trakeert Michaela mij op een heerlijke maaltijd en wijn mmmmmm, is weer even wat anders de ' selfmade' maaltijden in het hostel. Daarna neemt ze nog mee voor een wandeling door het grootste casino van ' the southern hemisphere' en dat is dus echt een wandeling want het casino is Hugeee en ook hier bomvol. Onderweg naar het hostel sluit ik de dag af door voor haar in het nederlands een verjaardagliedje te zingen want ze is om 00.00 uur zelfs nog jarig en bedank haar 10x voor deze onvergetelijke avond.

Dag 109: 22 maart
Bedbugs... vervelend, Hele Hele vervelende beestje zijn dat kan ik zeggen. Toen we vannacht nml. terug kwamen bij het hostel had ik al best wat jeuk en liet de bijten op mn lichaam aan de receptionist zien en zoals ik 's middags al een beetje vermoedde ben ik te pakken genomen door bedbugs. Dat betekent dat ik vannacht nog van kamer moest wisselen, alleen mijn toilettas mee mocht nemen en deze ochtend 3 uur bezig ben geweest met het inspuiten van mijn tassen met vergif en drogen in de zon en daarnaast al mn kleding heb moeten wassen, waarvan een deel de droger in moest en de rest uren in de zon moest hangen om de beestjes hopelijk, indien aanwezig, uit te roeien. Geen leuk klusje en geen leuke bijten kan ik zeggen (vandaag 1 april zijn sommige er nml. nog en ze jeuken ook nog heel irritant). Het enige pluspuntje daaraan is dat dit mij wel een privekamer heeft opgeleverd en een gratis was... maar jaa.. dat kan niet op tegen de lasten. Na deze ontzettend leuke invulling van de ochtend duik ik zsm de tram in richting St. Kilda strand. De zon schijnt nml. en het is heerlijk warm. Op dit leuke strand, net buiten het centrum van de stad, is het goed vertoeven met al het ' moois' om me heen, de voltallige griekse waterpolo ploeg is nml. ook aanwezig!! (de mannen uiteraard ;-). Daarnaast zijn er nog meerdere zwemmers aanwezig, het WK zwemmen vindt deze twee weken nml. plaats in Melbourne en hierdoor zie je overal zwemmers rond lopen en vinden er in de stad overal festiviteiten plaats. Na de heerlijke uurtjes op het strand wandel ik verder door de gezellige straatjes van St. Kilda en drink een biertje op het terras van een kroeg a la poppodium met allemaal leuke mensen om me heen. Volop genieten hier! 's Avonds relax ik nog lekker verder en drink een biertje met de nederlandse stagiaires van het hostel.

Dag 110: 23 maart
Na deze ochtend geen nieuwe bedbitebugs te hebben gevonden sta ik opgelucht op en duik nog een paar uur de stad in. Ik wandel o.a langs de leuke winkels, maak een bezoek aan 2 exposities, 1 over de historie van sneakers en een reizende videokunst expositie van het Centre Pompidu van Parijs, en verken een deel van de botanische tuinen van Melbourne. Daarna neem ik een kijkje bij de sportvelden die de stad rijk is. Dat is het terrein van de Australian Open en het olympisch atletiek park. In het grootste stadion van het Australian Open is een zwembad gebouwd wat voor het baanzwemmen van het WK zwemmen wordt gebruikt. Helaas mag ik daar niet naar binnen maar het lukt mij wel door de security 'heen te babbelen' en naar de overige tennisbanen te kunnen kijken. Toch wel leuk om dit te zien omdat je dit normaal alleen op tv ziet en ben erg onder de indruk van het spel van een aantal jongeren,.. volgens mij staan hier behoorlijk wat semi-profs te ballen. Na het avondeten was ik van plan om naar dit terrein en het stadscentrum terug te gaan voor de festiviteiten rondom het WK zwemmen maar helaas breekt er noodweer uit en moet ik mezelf maar aan de bar van het hostel verwennen. Wat vervelend toch weer!! Samen met de nederlandse stagiaires drinken we wat cocktailtjes weg en sluit ik met hen gezellig mijn laatste avond Melbourne af.

Dag 111: 24 maart
Om 10.00 uur check ik uit bij het hostel en verlaat een uur later per bus Melbourne en rij richting het vliegveld voor mijn vlucht naar Sydney. Deze dag vindt er toevallig op het vliegveld de grootste vliegshow van Australie plaats en zie daarom nog wat oude vliegtuigen, stuntvliegtuigen, F 16's, Apache helicopters of iets dergelijks enzo voorbij komen. Mooi mee genomen dus! (tickets voor de show zijn normaal 100 euro) Na een korte vlucht arriveer ik 's middags in Sydney. Vanwaar de volgende dag mijn vlucht naar Nieuw Zeeland alweer vertrekt. In Sydney check ik in in het hostel waar Marjolein (vriendinnetje uit Den Haag die al 4 jaar in het buitenland woont en reist) logeert. Super gezellig als ik haar na 10 maanden weer zie. Marjolein trakeert mij op een heerlijke thaise maaltijd en samen drinken we een lekker wijntje. Desalniettemin er toch vroeg in want om 5 uur gaat de wekker immers alweer. Wel superrelaxed dat Marjolein nog zeker anderhalve maand in Sydney blijft want kan daardoor een deel van mijn baggage bij haar achter laten en zie ik haar na Nieuw Zeeland weer terug.

Dag 112: 25 maart
Wow there we go: Nieuw Zeeland!! Een land wat al lang op mijn zogenaamde ' Things To Do' lijstje staat, kan niet wachten om dit volgens vele prachtige land te gaan verkennen. Na een heerlijke vlucht met Qantas (wat echt een top vliegtuigmaatschappij is qua service en kwaliteit) arriveer ik in de begin van de middag in Christchurch, op het zuidereiland van Nieuw Zeeland. Ik check even later in een hostel in de stad in en merk al gauw dat dit meer op een klein stadje (nauwelijks hoge gebouwen) lijkt en niet te vergelijken is met steden zoals Melbourne en Sydney. En ja heb 1 maand Nieuw Zeeland, wat ga je dan doen in dit land wat zoveel te bieden heeft?? Met vele folders voor mijn neus en praatjes met andere reizigers hoop ik een besluit te nemen hoe onder andere rond te reizen, want er zijn vele omogelijkheden. Toevalligerwijs ontmoet ik 2 nederlandse meisjes die me uitnodigen een paar dagen met hen mee te rijden. Ze gaan niet echt helemaal de kant op die ik in eerste instantie voor ogen had maar heb zoiets van waarom ook niet!? Na een spelletje set en wat wijntjes met nog meer nederlanders (er zijn hier verbazingwekkend veel) duik ik nog half twijfelend m'n bed in. Weet iig wel dat ik zo snel mogelijk weg wil uit de stad en in NZ vooral van de mooie natuur wil gaan genieten. Daar staat het land immers bekend om.

Dag 113: 26 maart
Ja daar gaan we dan; op avontuur met Freja en Liselotte. Helaas hebben zij bijna al het gehele land gezien maar rij ik nu iig een paar dagen met hen en hun auto mee. We rijden vandaag over de Arthur pas (hoogste weg in NZ) de bergen in en merk al snel dat het landschap in NZ snel verandert en elke keer weer voor verassingen zorgt. Na slechts een paar uur rijden herken ik zelfs al stukken land uit ' Lord of the Rings' en ook is hier een deel uit de film 'Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch & the Wardrobe' geschoten. Het voordeel van eigen vervoer is dat je overal kunt stoppen en zelf je eigen tempo kunt bepalen en moet zeggen dat dit de fotograge Ramona wel bevalt ;-). Daarnaast is dit rustige deel van het land een goede manier om mijn linker rijkunsten te oefenen en dat gaat mij verbazingwekkend goed af (wel met automaat dan he). We slapen deze avond in een goede backpackers in de bossen langs deze pas en kokkerel deze dagen voor de meisjes, is immers wel het minste wat ik voor ze kan terug doen.

Dag 114:27 maart
Vanochtend staan we vroeg op want er staan weer behoorlijk wat kilometers op het programma. We stoppen net na vertrek uit het hostel eerst voor een wandeling van 2 en een half uur in het gebied. Deze beginnen we in de kou en de mist en zien dus eigenlijk nauwelijks in welke omgeving we lopen. Maar als het eenmaal opklaart van de laaghangende bewolking staan we versteld van al het moois om ons heen en schieten natuurlijk wat leuke plaatjes. Een zeer goede en gezonde start van de dag dus. Vandaag rijden we verder door het berg- en heuvellandschap van de regio en komen langs vele meren, bossen, weidevelden, schapen en koeien, rotspartijen en al het andere moois onderweg. Ik merk alleen wel dat hoe verder we naar het westen rijden hoe meer zandvliegen er ook zijn en kan je vertellen dat die haast net zo irritant als de bedbugs zijn. Als we onderweg stoppen voor de lunch weten we niet hoe snel we de auto weer in moeten want we worden echt helemaal lek geprikt en eten ons boterhammetje daardoor helaas achter gesloten ramen en deuren op. De route brengt ons vandaag verder over de Lewis Pass en inmiddels rijden we weer terug richting het oosten. Vervolgens maken we een stop bij een ' hotspring' resort waarbij ook een japans badhuis is gevestigd. Helaas zijn er hier ook nog de zandvliegen en kunnen we maar kort genieten van de natuurlijke waterbronnen willen we niet onder de bulten komen te zitten. Desalniettemin is ons bezoek van 2 uur aan de waterbronnen ff een lekkere onderbreking van de vele uren rijden. Hierna rijden we door naar Hanmer Springs. Hier overnachten wij weer in een leuke hostel met nog meer nederlanders en sluiten we de avond af met weer een selfmade maaltijd en wat gezellige kaartenspelletjes.

Dag 115: 28 maart
Na de goede nachtrust rijden we vandaag weer over een schitterende route, dit keer langs de kust richting de wijnvelden van Blendheim en Renwick: de Marlborough winefields, oftewel de grootste wijn producerende regio van NZ. Als we eenmaal de kustlijn vanuit het binnenland naderen worden we direct welkom geheten door vele dolfijnen!! Er zitten er hier volgens mij wel zo'n 1000 en ze spingen en zwemmen allemaal recht voor ons in zee. Voor de lunch stoppen we bij de zeeleeuwen kolonie van Kaikoura. In Kaikoura kan je op een trip mee het water op en met de dolfijnen zwemmen. Deze trip zit voor vandaag alleen al vol. Daarnaast is dit een goede plek om walvissen te stoppen alleen zien we die helaas niet. Ik kom echter zeker nog terug in dit plaatsje. Deze ruige locatie en het slechte weer doen me overigens wel realiseren dat ik echt ver van huis ben en we dicht bij de antartics zitten, t geeft iig een heel apart gevoel. Doordat het weer vandaag dus een beetje tegen zit stel ik voor om me bij de wijntour van vanmiddag een beetje in te houden en te gaan rijden ipn de fiets te pakken. Daarnaast hebben de dames ook nog geen geldige leeftijd om te drinken en te rijden en dus ja zit er dan ook weinig anders op. We testen iig een aantal heerlijke wijntjes en kopen uiteraard een fles en zelfs nog een leids kaasje (pitjeskaas voor de no-knows) voor bij het diner: pannekoeken! Ook dit keer treffen we het weer met het hostel wat we hebben uitgekozen, de service, kwaliteit en de voorzieningen zijn ook hier goed.

Dag 116: 29 maart
Aangezien Liselotte en Freja over 2 dagen pas weer in Kaikoura hoeven te zijn, vinden ze het niet erg om vandaag voor de tweede keer naar de Marlborough sounds af te reizen, wat hoog op mijn verlanglijstje staat. Eenmaal aangekomen in Picton buigen we ons eerst over de mogelijkheden en besluiten vandaag wat rond te touren over de sounds. Gezien de tijd kunnen we helaas geen deel van de bekende Charlotte Sound trek doen maar met de auto er praktisch naast is dit wel ook zo leuk en makkelijk, nietwaar?! We tuffen heerlijk rond en maken een stop bij 2 van de baaien voor de lunch en om heerlijk op een pier boven het water een boekje te lezen en te genieten van de mooie natuur. Helaas is alleen vandaag ook wel het weer wat minder, maar goed dat we toch in de auto de omgeving verkennen ;-). Na onze sightseeing trek keren we terug naar Picton en genieten deze laatste gezamenlijke avond van het heerlijke hostel waar we zijn ingecheckt, haar bubbelbad en ons laatste avondje kaarten en lekker kokkerelen en dineren.

Dag 117: 30 maart
Vandaag toch ook weer vroeg op want voordat we afscheid nemen maken we nog een wandeling van 4 uur in de omgeving rondom Picton. Deze ochtend schijnt de zon en wat kan dat toch een verschil in gemoedsstand betekenen zeg! Daarnaast zie ik nu pas ook echt hoe mooi het hier wel niet is. We wandelen langs de schitterende haven waar de dauw langzaam optrekt en voor mooie plaatsjes zorgt en lopen verder naar een uitkijkpunt waarop we een geweldig uitzicht hebben over de vele baaien en heuvels van de Marlborough sounds. Vanuit Picton vertrekt overigens ook de veerboot naar het noordereiland maar die laat ik voor nu nog even schieten. Na de wandeling neem ik afscheid van de dames en bedank hen natuurlijk voor het meerijden. Dames het was super! Een uur later pak ik voor 1 dollar! de bus naar mijn volgende bestemming; Nelson. Eenmaal 3 uur verder kom ik in Nelson aan waar Richard al op mij staat te wachten. Richard is de vader van het gezin wat ik in Vietnam heb ontmoet en mij heeft uitgenodigd om bij hen te komen logeren als ik in de buurt ben. Richard en Pip hebben samen 4 jongens; James, Fin, Tom en Roy (helaas alleen ' net' iets te jong). Met Richard rij ik richting hun huis in Wakefield wat net buiten Nelson ligt. Daar stel ik voor om gelijk voor het hele gezin te koken en beetje bij beetje druppelt de hele familie binnen. Het is echt een super gezellig huis met een grote tuin en ik kan gebruik maken van alle voorzieningen. (oa dus de computer waarachter ik nu zit te typen). Stuk voor stuk zijn ze allen even aardig en voel me hier al heel snel thuis. Tis echt even lekker om weer onder een familie te zijn en bijvoorbeeld gezamenlijk te tafelen. Na het gekokkerel kletsen we gezellig met een heerlijk nieuw zeelands wijntje de avond door.

Dag 118: 31 maart
Na een heerlijke bedje in zelfs mijn eigen kamer sta ik vroeg op en schuif lekker aan de ontbijttafel aan. Daarna rij ik samen met Richard richting Nelson alwaar we de plaatselijke markt bezoeken en verders op zoek gaan naar nieuwe schoenen want m'n nikies vallen praktisch uite lkaar. Daarna gaan we naar Richard zijn zeilboot (hoe bedoel je ik tref t toch maar weer??!!!) om samen met een vriend een paar uurtjes op de baai van Nelson te varen. Helaas zit ook alleen het weer vandaag niet mee en daardoor keren we wat eerder dan gepland terug. Wat boodschappen verder komen we aan het eind van de middag weer terug in het huis. Ik doe nog even wat lekkere huishoudelijke dingetjes en bereid me alvast een beetje voor op de 3-daagse wandeling die voor maandag op het programma staat. Daarnaast weer heerlijk gegeten en lekker filmpje gekeken.

Dag 119: 1 april
Daarmee zijn we aangekomen tot vandaag, waarop ik zojuist de update van de afgelopen twee weken heb geschreven. Ben dus vandaag voornamelijk aan het computeren geweest (oa. een update 2 x want de tekst was verdwenen gggrrr*$%Y#$$%^) en verder de stad in geweest om de laatste dingetjes voor de trip te organiseren. Verders ook vandaag weer lekker gekookt en in huis een beetje bezig geweest. Wat moet ik zeggen echt even lekker is na weken reizen en elke keer in andere hostels te slapen en vanuit een rugtas te leven. Anywayyyy... ga nu maar eens naar bed want het word dus 3 dagen wandelen over de populaire Abel tasman Walk. De weersvoorspellingen zijn iig goed en het word ook weer eens tijd voor een beetje lichaamsbeweging. Heb er zin in!

Dan nog een mededeling voor alle weblezers: Ik heb een lokaal telefoonnummer; 0064 212675373 waarop iedereen zijn smsjes kwijt kan. Daarnaast mag er natuurlijk ook gebeld worden he! Let er alleen wel op dat het hier 10 uur later is dan in NL en dat mijn slaapzaalgenoten van hun nachtrust houden... Mn telefoon heeft overigens wel kuren en ook heb ik hier nogal eens geen bereik, ... dus mocht je me niet kunnen bereiken, bel gerust nog eens een keer ;-)