Australie is hugeee

Ja hoor Australie daar zijn we dan! Een heel end reizen maar dan heb je ook wat. En kan nu al vertellen, het is groot, heel groot. Heb er volgens mij al ruim 4300 km opzitten in anderhalve week. Hieronder de update tm 11 maart. De rest volgt later en foto's ook want die krijg ik momenteel niet opgeladen.

Dag 88: 1 maart

Na de indrukwekkende fietsrit van gisteren rondom Ubud vandaag dus besloten een zelfde soort parcour te doen maar dan per brommer. Samen met een frans meisje cruisen we de gehele dag weer de kleine weggetjes tussen de rijstvelden en kleine dorpjes door. Weer ontzettend genieten van al het groen, de mensen en de mooie plekjes waar we voorbij komen. Halverwege de dag komen we aan bij Mount Agung, de hoogste berg van Bali, waarop de moedertempel van het eiland zich bevindt. Het is een groot tempelcomplex met meerdere tempels in de voor Bali bekende bouwstijl. Helaas is het uitzicht minimaal door de overhangende bewolking maar levert het gelukkig nog wel een paar mooie plaatjes op en is mijn fotografiedrang ook weer even ‘gerust gesteld’. Ondanks de drijgende bewolking redden we het op een paar druppels na droog terug te komen bij de bungalows. En ook echt net op tijd want daarna breekt letterlijk en figuurlijk de pleuris uit en komt de regen met bakken uit de hemel en laat ‘meneer onweer’ ook nog even van zich horen. Helaas houdt t niet meteen op en moet ik toch de regen trotseren voor een warme maaltijd. Maar goed eigenlijk is het wel even lekker om zeiknat te worden van een verfrissend buitje en daarnaast ben ik eigenlijk toch al drijfnat want het kan hier heeeel benauwd zijn en ja dan zweten de van Gennepies nou eemaal snel.

Dag 89: 2 maart

Mijn laatste 2 dagen in Bali heb ik me voorgenomen wat extra te spenderen aan dingen die in Australie een godsvermogen kosten. En vandaag ga ik mezelf daarom eens trakteren op een massage en een facial. Eerst maak ik nog een wandeling langs de divere kunstgallerijen die Ubud rijk is en trakteer mezelf op een heerlijke lunch met bruin brood (dat was een tijd geleden) en een frans kaasje. Na een vergelijking van diverse spa’s is me keuze uiteindelijk gevallen op ZEN. En ik moet zeggen dat was een verdomd goede keuze want heb mijn beste massage ooit gehad! Het kost wel wat meer dan op het strand maar dan heb je ook wat hoor: privekamer met bad en staandouche, mozaik steentjes, vanaf de massagetafel ‘ uitzicht’ op een tuin met mooie planten, stromend water en buddhabeeldje, de kwalitatief zeer goede massage met daarna scrub en een soort van lotion en daarna in een melk en bloemenbad (totaal 1.45 uur). MMMMmmmm wat heerlijkkk!! Na de massage nog een facial van een uur er achter aan. Kortom: Ik ben weer helemaal fris, fruitig, schoon en zacht. Australie here I come! (lees: australische surfers ;-). Na deze verwennerijen neem ik de bus van Ubud terug naar Kuta voor mijn laatste avond Bali en Azie. Hopelijk zie ik daar de surfjongens van Lombok nog. En toeval of niet bij de eerste de beste bar waar ik voorbij loop zie ik Pete al zitten. Hij helpt me dusdanig bij het zoeken naar accomodatie door me eenn bed in zijn kamer aan te bieden. Scheelt mij weer geld, lang zoeken en veel ‘zweet en tranen’, want het is die avond druk en heet in de stad. Toppie dus! Paul is ook in Kuta en samen drinken we gezellig wat biertjes op mijn laatste avond in dit mooie land.

Dag 90: 3 maart

Vandaag wil ik nog snel even wat highlights rondom Kuta bezoeken. Ik kan van Pete gratis en voor niks z’n brommer lenen want hij en Paul zijn surfen in een ander deel van het eiland. Mooi dus en trakeer me door het uitgespaarde geld maar eens op een chique lunch bij Ku De Ta. Van meerdere mensen al gehoord dat dit restaurant aan zee helemaal geweldig is. En nou chique is het ook, staan maar liefst 6 man security bij de deur, voor o.a controle in tassen op bommen (na de aanslagen hier zijn ze bij de luxe locaties erg stikt op, kom ik nu op de laatse dag pas achter want echte duurdere locaties zijn we dus niet meer gewend haha) en de tent ziet er erg strak, modern en mooi uit. Helemaal genieten wordt het als de lunch wordt geserveerd; heerlijke verse tonijn met aspergus, bietjes ed. Wel westers maar ergggg lekker! Met een uitzicht op zee zit ik hier wel even goed en geniet na van de maaltijd en schrijf wat in mn boekje en wat kaarten. De rest van de middag cruise ik per brommer naar het gebied ten zuiden van Kuta waar zich Dreamland beach bevindt en Uluwatu tempel. De tempel is gevestigd op het zuidelijkste puntje van Bali hoog op de kliffen en rotsen. De tempel zelf is niet zo geweldig maar de locatie super mooi. Waanzinnig mooie kustlijn waarvan ik wel uren kan genieten door er alleen maar een beetje naar te staren, was het niet dat de tempel bewoond wordt door apen. En niet zomaar apen, Hele vervelenden apen. Ik was er al voor gewaarschuwd en had daarom om mijn bril al een lintje vast gemaakt zodat deze iig veilig is, want 1,5 uur terug rijden zonder mn bril levert gegarandeerd een ongeluk op want zie echt geen kip zonder. Ook mn camera stevig in mn hand. Anyway uiteraard overkomt mij nu natuurlijk wel weer wat. Want net als ik denk veilig door de bomen heen richting de andere kant van de tempel loop word ik vanuit het niets op mijn rug besprongen door een aap. Schrik me echt helemaal kapot,....en denk de rest van de omstanders ook want mijn gegil was ‘ aardig’ aan de harde kant. Gelukkig niet bezeerd en na een check of ik alles nog heb, is mijn uitrusting nog compleet. Na dit mooi bezoek aan de tempel en kliffen en verrassende bezoek van deze aap rijd ik verder naar Dreamland Beach. Helaas hangt er noodweer boven zee en na een korte blik op het strand cruise ik terug richting Kuta. Daar gelukkig droog aangekomen pak ik m’n spullen en staat de auto met chauffeur al klaar! Jaja Pete mag ik wel, heeft zelfs een gratis rit voor me geregeld samen met Tristan. Want Tristan zit gezellig in dezelfde vlucht als mij richting Melbourne. Even nog getwijfeld of ik op Tristan z’n uitnodiging zou ingaan om met hem en vrienden naar Tasmanie te gaan maar heb toch besloten om voor de outback te gaan en door te vliegen naar Adelaide. Na een ‘ behoorlijke’ vertraging en veilig door de douane check te zijn gekomen (he want je weet toch maar nooit of de gastvrijheid van Pete misschien wel met een reden was ... nee hoor) stijgen we net voor 12’en op en laat ik Azie achter mij.

Dag 91: 4 maart

Door de opgelopen vertraging in Bali en de wel ergggg lange wachttijd voor de quaratine check (ik weet af en toe de nederlandse woorden niet meer) voor etenswaren en natuurlijke producten mis ik helaas m'n aansluitende vlucht naar Adelaide. Maar gelukkig doen ze hier bij Qantas (de australische luchtvaartmaatschappij) totaal niet moeilijk over (heb zo’n vermoeden dat vanwege de quaratine check dit nml. ook nog wel eens vaker voorkomt) en word ik op een latere vlucht gezet. Ik kom uiteindelijk om 12 uur’s middags aan op Adelaide airport, 12 uur later dan mijn vertrek uit Bali met nog wat heen en weer geschuif van de klok. Het is nml. 6 uur later in Bali, 10 uur later in Melbourne en jaja geloof het of niet; 9,5 uur later in Adelaide dan in Nederland. Eenmaal ingecheckt in Cannon Lodge backpackers, op advies van Frans en Maria die hier al jaren komen, ga ik mezelf maar eens laten informeren over de vele trips die er naar de outback van Australie mogelijk zijn. Ik kan 2 dagen later al mee op een 7-daagse trip naar Alice Springs en op advies van de reisagente boek ik ook nog een 2-daagse return trip zodat ik de aankomende 11 dagen iig een plan heb en me dat nog een week tijd geeft in Melbourne. Mooi dus en super snel geregeld. En terwijl ik ondertussen deze trip boek raak ik verder aan de praat met de reisagente en blijkt dat we veel dezelfde mensen kennen in NL (waar zij heeft gewoond en gewerkt) dezelfde interesses hebben en goed met elkaar op kunnen schieten, ... in hoeverre je dat dan kan beoordelen in een uur. Maar het klinkt iig erg goed en raken verder aan de praat en word zelfs uitgenodigd om bij haar te logeren en mee te gaan naar een soort van Parade wat hier in de stad is en een verjaardag van een vriendin. Nou ja super dus!! Heb echt weer geluk of wat dan ook hoor. Ik slaap nog even 3 uur in het hostel (geen nachtrust gehad in het vliegtuig helaas) en check gelukkig weer uit. Want moet wel even wennen hoor na 3 maanden een eigen kamer nu met 10 man op de kamer op stapelbedden. Ik breek ook nog een glas van mn bril tijdens het slapen op de harde bedden en loop dus echt fluitend weer naar buiten richting mn favoriete travelagent, Tsubi Du (is echt haar echte naam). Vervolgens gaan we naar de verjaardag van haar vriendin. Echt super leuke mensen allemaal, ook weer ‘ net’ ff wat ouder dan de gemiddelde backpacker van 20 in de Cannon lodge, vele artistieke mensen kunstenaars en acteurs. Daarna ga ik met Tsubi naar het soort van Parade terrein waar zij een tent host waar poppentheater voorstellingen plaats vinden. Ook daar weer allemaal leuke en interessante mensen ontmoet en door Tsubi komen we overal gratis binnen en nog een beetje genetwerkt ook. Ik geniet volop van de mensen, entourage en de heerlijke australische wijn! Dat was een tijd geleden dat de wijn weer zo lekker smaakt. Kortom: een perfecte en te gekke start van dit australische avontuur,... mag zekerrrr niet klagen. Om 2 uur rijden we, ik lekker aangeschoten, richting haar huis aan zee! Hoe bedoel je geluk ofzo... een oude mansion met vele kamers en val ik met een glimlach van oor tot oor in m’n eigen kamer heerlijk in slaap.

Dag 92: 5 maart

Na een goede nachtrust laat opgestaan en vandaag lekker niks op het programma. Tsubi heeft overdag vrij en daarom maken we samen een wandeling over het strand en doen wat boodschappen, want helaas zal er hier itt Azie weer gekokkereld moeten gaan worden. Verders een beetje internetten, lezen en chillen in de vele kamers in het grote huis. Verder nog gebeld met een jongen van gisteravond en heb zo waar nog zelfs een date vanavond! Tsubi zet me aan het eind van de dag af in de stad waar ik moet zijn voor m’n bril en aankoop van een shorts aangezien mijn korte rokjes in de outback niet echt gaan werken denk ik. Darren, De Date, ontmoet ik een uur later in de stad en in zijn opgepimpte jaren 60 of 70 bak (ik ben niet zo goed in auto’s) cruisen we sightseend door de stad en eten daarna een lekkere indiaanse maaltijd. Om 10 uur word ik weer netjes door hem afgezet bij mn nieuwe tijdelijke huis want moet vroeg op, nog internetten en de boel gaan inpakken voor mijn eerste grote avontuur in Australie.

Dag 93: 6 maart

Vandaag is het dan zover; de Outback van Australie op het programma! Heb me hier best wel opverheugd want volgens aan aantal vriendinnen moet dit echt een unieke ervaring zijn en super mooi. Met nog 17 andere medereizigers vetrekken we in de vroege morgen met onze bus en gids richting de woestijn. Al snel blijkt,..... na 1 oogopslag, dat ik wel de oudste van het stel ben. Er zitten vrnml. begin twintigers in, maar goed he dat ik zo jong van geest ben ;-). Het is vandaag vooral veel reizen en ik kom er al gauw achter dat ik niet echt een benul had van hoe groot dit land wel niet is. Geloof dat we vandaag al paar honderd kilometers hebben gereden voordat we op onze eerste overnachtingsplek aankomen in Angorichina. Onderweg, na paar uur rijden vanuit Adelaide, veranderd het landschap al in ‘semi’woestijn gebied en zie ik mij eerste kangaroes! en emu’s (ned. vertaling onbekend). Daarnaast maken we een stop voor grotten met aboriginal tekeningen en voor een uitzichtpunt op Wilpena Pound in Flinders Rangers nationaal park. Deze eerste dag veel nieuwe en mooie impressies opgedaan en genoten van de natuur. Bij de campingsite hebben we geluk want het dak van onze dorm (= slaapplaats voor meerdere personen) is nog niet gefixt dus slapen we zelfs in twee wat luxere bungalows! En ik heb mn eerste australische BBQ met super mooie zonsondergang! Wat een aangename verassingen weer. Tis wel even wennen aan het camperen met zo’n groep, allemaal om de beurten afwassen, kokkerellen, uitpakken van de keukengereien, inpakken van de keukengereien, opruimen van de etensresten etc. Maar zie er het nut wel van in en vind het eigenlijk wel leuk en is weer eens wat anders dan eten in restaurants nietwaar?!

Dag 94: 7 maart

Zo om 5 uur weer de wekker!! Ja want het zijn lange dagen en daarnaast houden vliegen van de woestijn en niet zomaar wat vliegen, neeee heeeeel veeel vliegen die je na zonsopgang allemaal lekker lastig vallen en het liefst in je oogholte of oor willen zitten. Kortom: ook de rest van de trip zullen we vroeg op staan. Das ff wennen maar gelukkig valt er in de bus nog verder te slapen, want ook vandaag zullen we weer 'wat' uurtjes maken. Ik heb wel samen met 1 reisgenote afgesproken dat wij de voorste stoel naast de chauffeur deze trip zullen 'delen', dus doen we om en om shifts zodat we optimaal van het uitzicht kunnen genieten. Achterin krijg je nml. nooit het gevoel en het idee van de leegte, uitgestrektheid en schoonheid van de woestijn mee als voorin. En ik als groepoudste vind dat ik daar wel recht op heb ;-). Vandaag rijden we een deel over de Oodnadatta track wat een onverharde weg is en krijg je het echte gevoel van de woenstijn nog meer mee. We brengen onder andere een bezoek aan speciale woestijnbewoner genaamd Talc Alf die z'n eigen idee over het onstaan van de wereld en australie heeft en een eigen betekenis aan het alfabet heeft gegeven. De betekenis van mijn naam is: "Rising of the one at the spirit of the sun'. Klinkt niet verkeerd he?! Daarnaast rijden we langs een gebied waar vroeger een rave is geweest en een aantal decorobjecten nog van over staan, komen we langs een schitterd zoutmeer, zien we de oude Ghan spoorbaan die van zuid naar noord Australie loopt en dippen we onderweg in de enige waterbron die het gebied rijk is. Echt een super mooie dag en met het uitzicht voorin helemaal top. Ben erg onder de indruk van de schoonheid, kleuren, niemansland, vegetatie en de droogte van de woenstijn. Maar vooral van de vergezichten met helemaal niks erin, die af en toe worden afgewisseld met fatamorgana's en zandstormen die voorbij razen. Onze laatste stop is het plaatsje William Creek, wat welgeteld 6 inwoners en jaja een pub heeft! Lekker koel biertje smaakt goed moet ik zeggen! Vannacht is onze eerste avond slapen op de camping in ' swags' . Nederlandse vertaling weet ik niet maar je kan het een soort van stevige slaapzak met matrasje erin noemen. Geen tent dus, maar gewoon in de swag op de grond. Helaas voor mij dat mn bril kapot is want als ik eenmaal lig zonder lenzen zie ik de sterrenhemel niet meer, die werkelijk onzettend mooi is met ontiegelijk veel sterren. Nou ja slaap ik iig wel snel en zit ik niet uren te staren naar al het moois boven mij.

Dag 95: 8 maart

De reis vervolgen we verder over de Oodnadatta track en brengt ons door een nog mooier landschap vind ik. Het gebied behoort bij een veehouderij wat een omvang heeft wat te vergelijken is met Belgie. Tot nu toe mijn hoogtepunt van deze trip (beter dan het ' echte' Belgie dus ;-). Ondertussen voorin naast onze gids wel op overstekend kangaroe- en koecontrole en, dus moet nog wel 'een beetje' op de weg letten ook ... Wat een zwarte taak toch weer. Vandaag is het vooral heel veel reizen en aan het einde van de middag rijden we voorbij Cooper Pedy, waar onze verblijfplaats voor de nacht is, om een korte stop te maken bij ' The Breakaways' . The ' Breakaways' zijn een soort woestijngebergte met vele kleuren en rare vormen. Hier zijn o.a de films 'MadMax 3' en 'Priscilla Queen of the Desert' gefilmd. Na een paar leuke shots rijden we terug naar Cooper Pedy. Cooper Pedy is een vreemd stadje waar bijna elke bewoner onder de grond woont. Deze stad is onstaan vanwege de opal die hier is gevonden en kent nu vele mijnen, heeft totaal tussen de 3000 en 4000 inwoners, waarvan meer dan 45 nationaliteiten. Vanwege de mijnen en de hitte (in de zomer 50+) wonen ze hier dus ondergronds. Dat doet eerlijk toegegeven dan ook raar aan als we binnen rijden. Wij slapen in een semi-ondergrondse dorm, uitgehakt uit een berg. We maken een bezoek aan de ondergrondse kerk en het ondergrondse museum met huis en krijgen uitleg over de stad en het opalproces. Deze avond geen gekokkerel, we eten bij de lokale pizzeria, ... pizza! De avond sluit ik af met een biertje in het cafe, natuurlijk ook ondergronds!

Dag 96: 9 maart

Helaas vannacht niet zo'n goede nachtrust want het was echt enorm warm in de mijn,.. geef mij dus m'n swag maar weer zou ik bijna zeggen. Anyway we reizen verder naar het, volgens vele, ' hoogtepunt' van Australie, Ulura wat ook bekend staat als Ayers Rock en ook het symbool van Australie is. Aan het einde van de middag komen we hier, na een fotostop bij Mt. Conner en passering van de grens tussen zuid en noord Australie, dan eindelijk aan. We checken in op de camping en rijden met de bus richting de rock voor de zonsondergang. En al snel blijkt dat dit inderdaad een populaire rock is want we zijn niet de enige,.. heeele busladingen vol toeristen komen hier een plaatje schieten van de rots die tijdens zonsop- en ondergang van kleur verandert. Het is inderdaad mooi om te zien maar vind het niet echt mega speciaal ofzo. Wel speciaal toch om op deze plek te zijn die voor de Aboriginals een erg belangrijke betekenis heeft in hun geloof. Daarnaast eten we hier ook onze avondmaal en zo'n mooi uitzicht tijdens je diner krijg je zeker niet altijd. Vanavond, na eerder wat spelletjes Set en Koehandel, weer lekker in de swags. Begin er al helemaal gewend aan te raken.

Dag 97: 10 maart

Natuurlijk weer vroep voordat de vliegen weer actief zijn, want het zijn er wel veel hoor he. Maar ik laat me niet kisten want een vliegennet, daar zie je mij toch niet mee lopen..... ben geloof ik wel de enige die er ondertussen nog geen 1 heeft. Maar vind dat dat ik me gewoon maar moet aanpassen en ' probeer' niet zoveel van die t*ring beesten aan te trekken. Voor de zonsopgang rijden we weer naar Uluru, maar dan natuurlijk naar het zonsopgang uitkijkpunt ipv het zondsondergang uitkijkpunt he! Mn camera raakt al aardig vol van de rock en ik houd het na 5 foto's voor gezien (er zitten echt fanatieko's tussen met wel 50 x hetzelfde shot, geloof t of niet). Daarna rijden we naar een ander deel van het nationale park, Kata Tjuta, wat ook wel bekend staan als de Olga's. Dit zijn een zelfde soort rotsen (ook wel boulders genoemd), 36 dacht ik, bij elkaar en een stukje kleiner. We maken hier de wandeling door ' The valley of the Winds' en blijkt al snel dat ik dit mooier en indrukwekkender vind dan Uluru. Met de hitte valt het nog mee als we beginnen maar als we na 3 uur terug komen op het startpunt is de wandelroute gesloten want het is meer dan 36 graden en dan wordt het te gevaarlijk om de wandeling te doen. Na de wandeling rijden we richting het cultureel informatiecentrum over het nationale park en stoppen hier voor de lunch. Het informatiecentrum geeft een uitleg over het park, de aboriginals, hun cultuur en de betekening van Ulura en Kata Tjuta voor de aborigals. Hier wordt duidelijk gemaakt dat Uluru heilig voor de aboriginals is en zij vragen daarom niet de bekende wandeling over Uluru te maken die zo populair is onder de toeristen. Het is is bij wijze of iemand een wandeling/ klim maakt over het dak van een zeer belangrijke moskee of kathedraal. Ik kan mij daar eerlijk gezegd wel iets bij voorstellen en zal hun beroep daarop ook niet schaden. De middag breng ik verkoelend door bij het zwembad en lees ook de tweede roman van Kluun; ' De Weduwnaar' in een paar uur uit. Voor de zonsondergang gaan we naar een uitkijkpunt naast de camping vanwaar Uluru en Kata Tjuta beide zijn te zien. Helaas niet zo'n mooie zonsondergang want het is erg bewolkt en in de verte zie ik de buien al komen.

Dag 98: 11 maart

Vannacht goed geslapen, op een korte onderbrekening van wat regen na, waardoor ik met swag naar de keuken halverwege de nacht verhuis. De zonsopgang zien we weer vanaf hetzelfde uitkijkpunt als gisteravond en heb hier hele vette foto's gemaakt met een dode boom op de voorgrond. Mijn dag kan al niet meer stuk! De ochtend staat in het teken van de wandeling rondom Uluru. Sommigen van de groep gaan toch erop, maar ik kies voor de trek rondom dus. Nadeel van zo'n ronde rots is dat je niet ' precies' weet wanneer het einde in zicht is en na m'n meerdere malen vergist te hebben kwam ons groepje uiteindelijk na ruim 4 uur als laatste aan op het beginpunt van de trek. We hadden er expres wel langzaam over gedaan want het was echt heet, geen schaduw en bij elke bankje even rusten maar ook ondanks de extreme omstandigheden ontzettend gelachen. Maar er bleek toch wel hoe groot deze rots en daarom hoe indrukwekkend deze rock wel niet is. Hij bestaat immers maar uit 1 soort steen en is daarom ook de grootse rock ter wereld die uit 1 en dezelfde steenssoort bestaat. Aan het begin van de middag verlaten we per bus het nationaal park en rijden richting een ander nationaal park wat bekend staat om ' Kings Canyon' . We logeren vandaag op de camping van Kings Creek veehouderij net buiten het nationaal park. Ook vanavond in de swags en daarnaast vieren we nog een klein verjaardagsfeestje van 1 van de reisgenoten met taart, kadeautjes en kaarsjes.