The magnificent Kimberly

Dag 254: 13 augustus
Na het avondje uit gisteravond eerst uitgeslapen en daarna dus de laatste weblog geupdate. Verders de stad in op zoek naar een lift. Met de meisjes van gisteravond even later afgesproken om naar een aboriginal dansvoorstelling van Darwin festival te gaan. Het podium en de tribunes bevinden zich in de super mooi uitbelichte botanische tuin van de stad. De dansvoorstellingen zijn interessant om te zien en daarnaast horen we ook 1 van de beste didgeridoo spelers ter wereld. Met twee andere bezoekers eet ik daarna gezellig een currietje op het voor het festival gebouwde terras. We bekijken daarna nog een tentoonstelling in de tuin voordat ik de bus terug pak naar Mark zijn huis. De avond sluit ik relaxed onderuit voor de buis af met een filmpje.

Dag 255: 14 augustus
De belangrijkste ' taak' ook van vandaag is; een lift regelen richting het westen. Daarnaast is het nu ook weer relaxen en nog wat van de stad zien voordat ik straks afscheid neem van Darwin. Daarom in de ochtend eerst afgesproken met Julia en David (die 2 andere bezoekers van gisteravond) voor een bezoek aan de kunstgallerij en museum van The Northern Territory en daarna langs de hostels en internetcafe's de notities op het notitiebord checken en kijken of al mijn briefjes met 'lift gevraagd ' er nog hangen. Het museum is zeer de moeite waard, er hangt een tijdelijke tentoonstelling van moderne Aboriginal kunst met een aantal zeer goede schilderijen ertussen en daarnaast is er een fascinerende en leerzame tentoonstelling over de grootste orkaan die Australie ooit gekend heeft en werkelijk heel Darwin heeft weggeveegd. Mijn ronde langs de hostels e.d. heeft ook succes want aan het einde van de middag zijn er 3 mogelijke liften, maar ik juich niet te vroeg om teleustellingen te voorkomen. Verders in de stad langs de tweedehands boekenwinkel voor 'nieuw' leesvoer na HP6 en 's avonds bekijk ik nog 2 tekenfilms van Walt Disney.

Dag 256: 15 augustus
Nou ... uit de liften is er 1 zeker en heb met twijfels toch ja gezegd tegen een meisje waar ik mee kan rijden. Dat betekent morgen al vertrekken en daarom de stad in nog het een en ander regelen (o.a laatste weblog update en inkopen doen voor de trip) voordat ik in de outback zit, nog eenmaal naar het strand hier en natuurlijk voor de allerlaatste keer van het zwembad genieten bij Mark thuis. Vooral het bezoek aan het strand is heerlijk; 3 uur wandelen, zonnen, laatste fototjes schieten en sta gefascineerd te kijken naar de duizenden ' sandy bubbles crabs' die echt werkelijk wel miljoenen balletjes zand op het strand produceren. Jaja Ramona is 1 met de natuur! 's Avonds is het vooral tas inpakken en Mark z'n huis 'kant en klaar' maken.

Dag 257: 16 augustus
Ja hoor daar gaan we dan;... weer een stukkie verder richting het westen van Australie!! Wat top toch dat ik dit weer allemaal mee mag gaan maken en hopelijk, als alles volgens plan verloopt .. (wat nog wel eens kan wijzigen is wel gebleken,... geen plan is hier daarom gewoon maar beter) de Kimberly zal zien en met het meisje, Conny uit Deutschland, tot in Broome zal meerijden. Er blijkt nog een deutsche dame, Christine, mee te gaan en eenmaal bepakt en beladen rijden we om half 11 de stad uit richting Litchfield National Park. Bye bye Darwin dus, het was me een waar genoegen! In Litchfield ben ik dus al een keer geweest, maar Conny nog niet, dus doen we dit fantastische park nog een keer over, wat overigens absoluut niet vervelend is hoor. Het is weer genieten van de waterholes en watervallen, heerlijk zwemmen, bubbelen en genieten van al t groen, de rotsen, omgeving en de natuur. We zien nog de bijzondere zwarte kackatoo met rode vleugels (in de States paar 1000 dollars waard) en de canetoed kikker die hier in Australie een grote plaag is. De meisjes zijn beide aardig alleen blijkt wel dat Conny niet de makkelijkste is.... Het is overigens weer als vanouds camperen, met tentje, gasbrandertje, plastic bestek, beker, bord etc. uit de voeten komen. Weer even anders na al die luxe in Darwin, maar toch ook wel weer speciaal en het heeft op zijn eigen manier ook zijn charme.

Dag 258: 17 augustus
Je zal t toch niet geloven maar her regent vandaag gewoon. Is in ruim 17 jaar niet voorgekomen hier dat het in het droogte seizoen zo heeft geregend. Gelukkig houdt ons tentje ‘t droog, is de meeste regen 's nachts gevallen en zitten wij vandaag voornamelijk in de auto. In de vroege ochtend maken we nog wel een wandeling naar de top van de Wangi watervallen en heb ik het idee dat door de regen de watervallen gelijk in omvang zijn toegenomen. Door deze uitzonderlijke regen ziet het er meteen ook een stukkie groener uit en ruikt t vooral heel erg sterk, echt werkelijk een feest voor de neus,..... zal ik maar zeggen, want het gras, de planten etc. zijn ontzettend sterk aanwezig. Daarnaast hebben de plaatselijke vleermuizen volgens mij ook een klein feestje na de succesvolle regendans want het gepiep van de beesten is al van verre te horen. Na de wandeling verlaten we Litchfield voor Nitmiluk National Park. Hier bevindt zich Katherine Gorge en de Edith watervallen. Na een kleine stop bij de Edith watervallen rijden we door naar het plaatsje Katherine voor nog wat boodschappen voordat we op de camping van Katherine Gorge arriveren (hier dus ook al eerder geweest maar Conny nog niet dus pak ik dit nog een xtje mee).

Dag 259: 18 augustus
Het mooie van camperen in de natuur hier is is dat je elke ochtend wakker wordt door de meest mooie en muzikale geluiden van de vele vogels die Australie rijk is. Is weer eens wat anders dan int Haagse he!? Deze ochtend is t echter extra bijzonder want de grond trilt nu ook door het gestamp en gejump van de wallabies rondom de tent. Dat maak je toch niet elke dag mee! Afijn, de laatste keer met Manon en co. niet aan toe gekomen maar vandaag lukt t wel; een kanotocht door de gorge. Op deze manier zie ik de gorge dan i.i.g. nog op een andere manier. Anyway om half 9 stappen Conny en ik de kano in peddelen langzaam de gorges door. Toch wel weer erg mooi hoor en op t water heb ik het toch altijd wel fijn. Onderweg stoppen we nog voor een waterval (lily ponds), strandje, foto's natuurlijk, waterholes(vortex holes), bijzondere rotsen en boulders en de lunch. In de middag loopt de temperatuur erg op en ben ik blij dat er een verfrissend windje boven het water staat. De regen is overigens voorbij, heeft niet langer dan een dag geduurd en er is zelfs geen wolkje meer aan de hemel te vinden. Eenmaal terug bij de tent speel ik een potje frisbee met de buurjongens en hebben Christine en ik met wat anderen nog een gezellige avond met wat wijntjes. Die Conny is me toch wel een rare,... kan geen glimlach vanaf en is erg op haarzelf. Daarnaast heeft ze rare en strenge principes wat betreft haar wagen, maar eigenlijk in haar hele doen en laten. Ben benieuwd of dat wel de hele trip met haar goed zal verlopen. Christine en ik hebben later overigens nog de grootste lol want we schrikken ons beide rot als twee wallabies mijn tas met voedsel confesceren en staan te vechten, lees; boksen om mijn zak met muesli. Die kan ik morgen bij t ontbijt dus wel vergeten. Je kan hier dus echt geen voedselresten laten staan of liggen,... waar ook al gewaarschuwd voor is .. duhhuh.

Dag 260: 19 augustus
Na een ontbijtje.. zonder muesli.. nog een keer Katherine in voor een bezoek aan de plaatselijke kunstgallerij en dan nu echt nog eenmaal de laatste boodschappen voor de trip. We rijden daarna verder richting de staatsgrens met Western Australia. Na een paar uur gaat het landschap al wat veranderingen door en als we bij Gregory National park zijn wordt het echt genieten geblazen. Het vlakke terrein waar de Northern Territory om bekend staat maakt plaats voor indrukwekkende rotsformaties, heuvels en limesteen, zandsteen en andere gekleurde steenformaties die al miljoenen jaren oud zijn. Het is te begrijpen dat er daarom onderweg een flink aantal keren gestopt wordt voor een fototje en kom ik er achter dat Christine zelfs nog meer plaatsjes schiet dan ik. Mooi dus want dan ben ik nu niet eens de enige die continue staat te schieten. In Gregory NP hebben we echt een super mooie lunchspot en maken we een wandeling van een uur langs de rode rotsen die bekleed zijn met wilde bloemen, veel groen en hier en daar een verdwaalde palmboom lijkt wel. De spanning met Conny neemt echter helaas toe en zowel ik als Christine vragen ons beide af of het wel zo verstandig was om met haar mee te gaan. ... T voelt i.i.g. niet goed en zeker Christine heeft last van Conny's negativiteit, bazigheid en punctualiteit. Lijkt wel of alles via een strak schema moet verlopen, flexibiliteit niet mogelijk is, we aan haar regels moeten houden en erg op ons eigen gedrag moeten letten. Kortom... geen fijn en happy meissie die Conny. Nou ja we zien wel. Na de lunch stoppen we nog bij de Gibson Boab Tree en de Victoria rivier. De boab tree is een boom die vooral in de Kimberly regio van Australie voorkomt. Het is een erg fascinerende boom die ik persoonlijk op een vogelverschrikker en het getekende poppetje van 7-up (van de oude reclames van jaren terug) vind lijken. Een stam zoals een lichaam van een mens met daarop een bos van takken, nu in het droogte seizoen, allen zonder bladeren. Ja een erg bijzondere en typische boom moet ik zeggen. Nog net voor zonsondergang arriveren we op een camping in Keep River NP. Hier is het echt back to the basics want geen keuken of douche te bekennen. Helaas hebben we ook geen licht ofzo bij de auto. Hopelijk is er een sterke en aantrekkelijke man die voor een kampvuurtje kan zorgen, maar voordat ik hier over kan dromen is er een ' klein' akkefietje met Conny die, kan je wel zeggen, behoorlijk door t lint gaat als ik iets zeg wat blijkbaar niet volgens haar methodes, regels en doen en laten kan. Echt heb dit in geen jaren, volgens mij zelfs nog nooit mee gemaakt. Wat een tante zeg. Moet er eigenlijk zelfs om lachen en heb eigenlijk nog medelijden met haar ook, want wat zal die een gestresst leven hebben. Maar goed, Conny en ik staan dus niet meer op zo'n goede voet. Christine en ik kunnen gelukkig bij de buren aanschuiven en hebben met een wijntje erbij nog een gezellige avond ook. Conny zal hopelijk ergens alleen wat kunnen afkoelen. Ik laat me i.i.g. niet gek maken. Want reizen met zo'n persoon, ondanks dat je alles ziet wat je graag wilt zien en anders wellicht niet mogelijk was of veel meer had gekost, is toch niet zo fijn.

Dag 261: 20 augustus
Christine en ik halen opgelucht adem,... de wagen staat er nog met al onze spullen haha. Oh we moeten er ook wel om lachen hoor. Maar goed, we zijn er op tijd uit en maken ons klaar voor een wandeling in Keep River NP met zonsopgang. Conny is ook wakker en vraag toch maar vriendelijk of ze mee gaat, we moeten immers nog samen verder. De zon is echt super mooi en geeft de rotsketens van Keep River een warme oranje kleur. Het is echt prachtig hier en heerlijk rustgevend ook, niemand anders te bekennen en we lopen hier toch maar mooi rond in dit indrukwekkende landschap. Na de wandeling is het toch tijd voor een praatje en nadat een ieder zijn ding heeft gezegd besluiten we het gezamenlijk nog verder te proberen. Bij de staatsgrens leveren we de restanten van de groentes en het fruit in want er is hier een quarantine check. Ze zijn hier in West Australie erg streng in en willen absoluut geen fruitvliegjes en ander ' pesten' hebben. Daarna door naar Lake Argyle. Weer allerlei rotsen, heuvels en bizarre steenformaties met veel verschillende kleuren gaan we voorbij en het is hier ook echt enorm genieten. Lake Argyle is het 1 na grootste meer van Australie en vanaf een aantal look-outs zien we helaas maar een klein deel van het meer. Maar wat we zien is echt superrrrr en de dam en de rivier die met het meer verbonden zijn, zijn ook oogstrelend mooi. Echt een top spot! Hier is het ook tijd voor een lekker relaxed lunchje. Na dit fantastische deel van de dag rijden we door naar het plaatsje Kunnunarra. Kunnunarra is bekend om zijn vele fruitplantages en ook wordt hier momenteel een deel van de film Australia van Baz Lehmann (oa Moulin Rouge en Big Fish) geschoten met Nicole Kidman in de hoofdrol. Helaas geen Nicole te bekennen vandaag. Met Conny loopt t helaas weer niet zo lekker, het mens is echt onverdraaglijk, en Christine en ik besluiten om zonder haar verder te reizen. Echt zo 1 als haar kom je niet vaak tegen,... gelukkig ook maar. Wij checken in int plaatselijke hostel en zien morgen wel verder. Nu eerst tijd voor een wijntje (die ik wel kan gebruiken;-) en we halen opgelucht adem en voelen ons meteen een stuk relaxter.

Dag 262: 21 augustus
Zo das ook weer even lekker wakker worden hoor na een aantal dagen op een dun matrasje. Fijn om ook weer een douche en een keuken te hebben. Christine en ik gaan de stad in langs alle campings en hostels op zoek naar een nieuwe lift en kijken voor de zekerheid ook maar even rond voor wat werk. Samen met een duitse jongen hebben we een lekker lunch aan de mooie Lily Creek Lagoon en wandelen daarna door naar Mirima National park. Daar ontmoeten we een australische jongen, Paul, en mexicaans meisje, Jamaymah en nadat we al aan meerdere mensen om een lift hebben gevraagd hebben we met hen geluk want we kunnen met hen mee richting Broome. Zij zijn ook de toeristische route van plan, hebben een 4WD jeep met airco en vele luxe extra's, lijken erg vriendelijk en Christine en ik beseffen nog nauwelijks hoeveel mazzel we eigenlijk wel niet hebben. Op een heuvel in Mirima NP hebben we een super uitzicht over Kunnunarra en zijn omgeving en genieten we van de ook hier weer super indrukwekkende en mooie oranje rotsformaties die ook wel de kleinere versie van de bekende Bungle Bungle's genoemd worden.

Dag 263: 22 augustus
Vandaag vertrekken we al meteen met Paul en Jamaymah richting Wyndham. Met alle bagage passen we echt net in de auto maar goed klagen doen we zeker niet, want dit is echt in comfort reizen met zo'n 4WD jeep. Paul en Jamaymah zijn ook echt super vriendelijk en moet zeggen dat dit stukken beter voelt. Want ja t risico van een lift is nu eenmaal dat je nooit weet onder welk gezelschap je de aankomende dagen of wellicht weken zult begeven. In Wyndham bezoeken we een krokodillen 'boerderij' waar de tijd lijkt wel heeft stil gestaan. Een opknapbeurtje misstaat niet. De krokodillen zijn vandaag ook niet al te actief, wat ook niet zo gek is, want de temperatuur is hoog, erg hoog. In het toilet hier heel grappig maar eerst ook even schrikken toch wel, bevinden zich trouwens een aantal groene kikkers, die snel onder de bril duiken als ze merken dat we ze in de gaten hebben. Na dit verassende toiletbezoek rijden we door naar ' Five Rivers lookout' waar de meeste toeristen voor naar Wynham komen. Hier komen 5 rivieren samen in de Cambride golf. Dit maakt het toch wel teleurstellende bezoek aan de krokodillen boerderij meer dan goed. Vervolgens bekijken we nog wat beeldhoudwerken van aboriginals en zien we een nep krokodil van maar liefst 20 meter lang. Wat ook weer echt typisch australisch is want die houden nu eenmaal van alles groot (nou is het land natuurlijk ook echt groot) en met enorm grote namaak/nep bananen, kangaroes, krokodillen, pompoenen etc. probeert zo elk plaatsje zijn toeristen te trekken. He je moet toch wat nietwaar!? Eenmaal uit Wyndham stoppen we onderweg voor een verfrissende duik in 'The Grotto', een aantal waterpoels in een canyon. Ook hier is het erg mooi, met oranje, gele en rode steenformaties die bewoond worden door de boab bomen. Tegen zonsondergang vinden we een ruststop waar ook gecampeerd kan worden, zetten we de tenten op en hebben we onze eerste gezamenlijke avondmaaltijd. Na een topdag met een gezellige afsluiter, een kampvuurtje, een wijntje en op de achtergrond de gitaarmuziek van de buren val ik heerlijk langzaam in slaap.

Dag 264: 23 augustus
We staan vanochtend vroeg op want er is vandaag veel te zien en te doen (standaard word ik overigens tussen 5 en 6 uur al wakker van de eerste vogelgeluiden en zonnestralen van de dag). Na een lekker ontbijtje, pakken we de tenten, tassen en de auto in en begeven we ons richting El Questro Wilderness Park. Om daar te komen moeten we eerst zo'n kilometer of 70 ofzo over de onverharde, bekende Gibb River Road die dwars door de Kimberly gaat. Het landschap is om ons heen weer adembenemend mooi te noemen. En ondanks dat ik pas een deel van de Kimberly heb gezien heb ik zo'n vermoeden dat dit wel eens mijn favoriete deel van Australie kan gaan worden. Ook in El Questro is het om ons heen genieten geblazen. Nadat we zijn ingecheckt voor de aankomende 2 dagen begeven we ons richting de Zebedee Springs. Wow en wat voor springs; mijn favo!! Enorm lekkere en warme waterbronnen die zich tussen palmbomen, andere tropische bomen en planten en rotsen begeven. Nu nog een witstrand en cocktailbarretje erbij en het paradijs is compleet! Het is hier genieten geblazen en zeker op deze alweer hete dag een heerlijk verkoelend plekje. Daarnaast hebben wij meteen ook onze douche voor vandaag te pakken en dobberen we hier zelfs maar liefst 2,5 uur rond. Hierna is het tijd voor de lunch en vinden we een ideaal plekje aan een picknicktafel in de schaduw naast Jackaroo's waterhole. Na deze nieuwe energiestoot dan toch nog maar tijd voor wat actie. We maken een wandeling en klim van ongeveer 3 uur door El Questro Gorge. Een smalle gorge met veel rotsen en boulders waarover we klimmen met oranje wanden en groene vegetatie, een ware oase dus. Daarnaast is het best een avontuurlijke hike want we moeten zelfs door water heen wat tot mijn buik komt om het tweede deel van de gorge te bereiken. We halen nog net voor het donker de camping, waar we na het gebruikelijke 'uitpak- en opzettafereel' van weer een heerlijke maaltijd genieten. Paul en Jamaymah houden ook echt van lekker eten waardoor we het gelukkig niet bij een 2 minute noodles houden maar elke avond goede maaltijden hebben met veel groentes en zelfs weer eens wat vlees en vis. Kost wat meer maar dan heb je ook wat! En omdat mijn reisgezelschap ook ontzettend aardig, relaxed, vrolijk en gezellig zijn is het echt genieten en heb ik het idee dat ik echt op vakantie ben en niet aan het reizen (dat klinkt misschien raar, maar er is echt verschil). TOP dus!

Dag 265: 24 augustus
Ook nu weer tegen zonsopgang eruit en met een lekker en relaxed ontbijtje, opgeladen batterijen en uitgebreide wasbeurt (we gaan een aantal dagen camperen zonder electriciteit en douches enzo) vertrekken we naar de Amalia Gorge. Hier maken we weer een wandeling door de gorge, die echt prachtig te noemen is door zijn horizontale lagen zandsteen. Aan het einde van de gorge doet een verfrissende duik in het water van de Amalia waterval erggg goed want de temperatuur reikt weer zeker boven de 30 graden celcius. Ruim 3,5 uur verder zijn we terug bij de auto en rijden we door naar de volgende gorge; De Emma Gorge. Deze gorge heeft de hoogste wanden van de gorges waar we tot nu in El Questro zijn geweest; 120 meter oranje en rode cliffs van zandsteen die 1800 miljoen jaar oud zijn en die zich links en rechts van ons bevinden. Het is erg indrukwekkend dus om hier tussen te lopen en je voelt je op dat moment ook echt klein. Ook deze canyon trakteert ons op een waterval en poel en ondanks dat het al laat en het water ijskoud is kunnen we het allen niet laten om een duik te noemen. Het is even doorzetten maar eenmaal koppie onder is het zooooo ontzettend fijn om hier rond te dobberen en te drijven, echt FANASTISCH!!! De hoge wanden rondom de poel maken het een erg bijzonder plekje, daarnaast zijn we hier helemaal alleen en als ik druppels water van de hoge wanden langzaam, in slow motion lijkt wel, naar benenden zien komen lijkt t wel of de tijd even stil staat. Heel bizar en een erg bijzonder moment. De dag is helemaal compleet als we de kleuren van de ondergaande zon zien achter de Cockburn Ranges (waarin Emma Gorge zich bevindt) en hierdoor het silouhette van deze bergketen zien..... SUPERrrrrrrrr!!

Dag 266: 25 augustus
Vandaag is Paul jarig en dat vieren we met een bananenchocoladecake als ontbijt,... jummieee!! Daarnaast natuurlijk felicitaties, het happy birtday lied in 4 talen en een aantal kleine cadeautjes. We hebben de Gibb River Road inmiddels weer verlaten en rijden via de snelweg richting Purnululu NP. Dit park staat bekend om zijn Bungle Bungle's wat volgens velen 1 van de mooiste en indrukwekkende nationale parken van Australie moet zijn. Omdat het laatste stukje weg (53 km) hier naar toe ontzettend ruig, onverhard, vele bochten en een aantal rivieren moeten worden overstoken is dit park alleen toegangelijk voor wagens met een 4 wheel drive en kent daardoor bij lange na niet het aantal bezoekers dat bijvoorbeeld Uluru (Ayers Rock) kent. Gelukkig zijn wij wel 4 van deze bezoekers want alleen de weg er naar toe is al adembenemend mooi te noemen. Eenmaal in het park zien we de Bungle's al van een afstand en maken de eerste fototjes met zonsondergang. Jamaymah en Paul nemen nog 1 van de populaire vluchten over het park wat helaas niet in mijn budget past. Maar goed ben echt al onzettend blij dat ik zover ben gekomen en hier mag zijn wat dus best behoorlijk bijzonder te noemen is. Om in de verjaardagstrant van Paul te blijven hebben we als avondmaaltijd vanavond nog maar eens een xtje jummieee chocoladecake!!

Dag 267: 26 augustus
Na het verjaardagspartijtje en de ontspannende dag is het vandaag tijd voor wat actie en gaan we in de zuidelijke helft van de Bungle's wat wandelingen doen. Om 8 uur beginnen we de dag met een wandeling langs The Domes, waar we de vormen van de Bungle's van dichtbij kunnen zien. Ze lijken mij wel op dat honingdropje in de vorm van een wespennest. Daarna begeven we ons richting Piccaniny Creek, waarover we uiteindelijk een wandeling van 20 kilometer op en neer maken. We lopen bijna het gehele stuk over de opgedroogde rivierbedding die de meeste bizarre vormen heeft omgeven door de meest fantastische bungle's; grote oranje rotsformaties die opgebouwd zijn door vele lagen zandsteen en vooral heel erg indrukwekkend zijn. Daarnaast zijn het er zoveel en is het park zo groot dat het echt overweldigend overkomt en je je echt heel klein voelt. Denk dat je hier wel weken kan rondlopen om het in zijn totaliteit te zien. Het laatste deel van de Piccanini Creek wandeling bevindt zich in de Piccanini Gorge waar we tussen 100 meter hoge wanden over zand en kiezels lopen, een aantal waterholes zien en hier ook overdonderd worden door de omvang van dit natuurfenomeen. Het is een lange en zware wandeling, temperatuur reikt gevoelsmatig de 40 graden en zijn blij dat op de terugweg de schaduw van de domes ons verkoeling geeft. Eenmaal terug bij het beginpunt maken we nog een detour langs een uitkijkpunt en Cathedral Gorge. Deze gorge is heel stijl, hoog en nauw en is ook weer erggg indrukwekkend. Aan het einde van de gorge bevindt zich een ontzettend mooie poel, maar helaas is het al te laat om hier nog een dipje te doen. Ruim 10 uur en 25 km verder keren we uitgeput terug op de campsite en duiken allen vroeg ons tentje in na deze fantastische en zware dag.

Dag 268: 27 augustus
Na een diepe slaap zijn het weer de vogeltjes die ons deze morgen verblijden met een nieuwe dag en zijn we er allen om 6 uur alweer uit. Ook niet verkeerd wat er is veel te doen. Na een alternatieve douche (bekertjes water over mijn hoofd) rijden we richting het noordelijke deel van het nationale park. Hier zijn een aantal wandelingen uitgezet die natuurlijk door ons gemaakt moeten worden want je bent hier (hoogstwaarschijnlijk) maar 1 keer in je leven en het is zonde om dit te missen. Zo doen we de Minipalms wandeling van 5 km die uitkomt in een gorge en een amphitheater, waar over grote boulders moet worden geklommen, zich een weg boort door hoge oranje wanden afgewisseld met Livistina palmbomen en een fantastisch uitzicht heeft over een vallei tussen imposante oranje wanden vanaf het hoogste punt van de wandeling. Daarna door naar Edchidna Chasm, waar we op het juiste tijdstip (12 uur) arriveren in het slotdeel van de wandeling door de chasm (ned vertaling??). Je kunt dit ook wel een zeer nauwe spleet noemen tussen wanden die wel tot 200 meter hoogte reiken. De zon is dan direct boven de spleet waardoor het licht naar binnen valt. Perfect voor foto's dus he! Echt heftig om hier te lopen hoor. Waren de wanden eerder nog minimaal 15 van elkaar verwijderd, hier hebben we het op sommige plekken over max een meter. Super cool! Na deze toch wel zeer fascinerende morgen is het tijd voor wat afkoeling en de lunch. Daarna door naar twee uitkijkpunten die een zo'n waanzinnig uitzicht over het park hebben dat dit toch wel tot 1 van mijn favorieten plekjes op deze aardbol behoren!! Zo'n mooie kleuren oranje en geel, rood van de Bungle's, groen en goud van het omliggende landschap en een strak blauwe hemel en een stralend zonnetje maken t plaatje absoluut compleet. Kippuhvelllll! Wow Purnulu National Park wat ben jij wonderbaarlijk mooi zeg!! Ja denk dat dit toch wel mijn favoriete NP van Australie te noemen is. Zeker maar dan ook zeker de moeite waard om te bezoeken. Helaas komt er echter ook aan dit feestje een einde en rijden we net voor zonsondergang nog het park uit met een indrukken en belevingen hierop gedaan die ik denk nooit zal vergeten, althans dat hoop ik niet. Aan de snelweg vinden we een mooie reststop en zetten de tenten op, genieten van een lekkere hap en duiken met een bijna volle maan weer lekker op tijd (half 10 is tot nu toe het laatst geloof t of niet) en ingepakt (het koelt hier 's nachts behooorlijk af) het tentje in.

Dag 269: 28 augustus
Een beetje uitgeslapen en ook dit keer weer zonder douche helaas, vertrekken we verder richting het westen. Veel verder dan zo'n 200 km komen we echter niet want in het plaatsje Halls Creek is er bij geen enkel bezinestation nog diesel te verkrijgen. Morgen schijnt de boel weer aangevuld te worden (dit schijnt eens in de 2 a 3 weken hier voor te komen, maken de caravanparken ook eens geld, wat voor geen geld zou je hier normaal willen blijven, echt een gehucht van 3 x niks, in the middle of nowhere met veel dronken en verloren aboriginals). Mmm ja dan zit er maar weinig anders op dan een logeeradresje te vinden voor de nacht. Voor de veiligheid zoeken we een caravanpark op ten zuiden van Halls Creek waar zich 100 jaar geleden het oude Halls Creek bevond. Onderweg stoppen we op de onverharde weg hiernaar toe voor een natuurlijk fenomeen wat ook wel China Wall wordt genoemd. Een muur van eeuwenoude stenen die daar op een natuurlijke manier is onstaan. Op de camping komt normaal volgens mij geen kip en kan wel een opknapbeurt gebruiken, maar de omgeving ziet er goed uit en door het tekort aan diesel zijn we vandaag niet de enige gasten. Daarnaast hebben we electriciteit en jaja na 5 dagen weer een douche dus mogen we niet klagen. Paul heeft een laptop bij zich wat super handig is en waardoor ik mijn foto's kan bekijken en downloaden. Daar ben ik na de Bungle's wel even zoet mee en vliegt hierdoor de middag voorbij. Een buurman attendeert ons tegen zonsondergang op een wel heel bijzonder maansverduistering die vanavond zal plaatsvinden. En ja hoor tegen 6'en komt de volle maan op en is een half uur later totaal donker in de schaduw van de aarde. Superrr om dit te zien. En om t feest helemaal compleet te maken kleurt de maan daarna helemaal rood want dat is het meest buigbare licht (is mij verteld), komt om de aarde heen en doet de maan gloeien. Wow wat bijzonder zeggg en wat hebben we een mazzel dat we dit zo goed kunnen zien. Geen wolkje aan de hemel hier en we zitten daarnaast ook op zo'n afgelegen gebied waardoor het hier enorm donker is en extra goed te zien. Na dit spektakel dan maar gezellig met alle buren aan de wijn om deze happening te vieren.... ja je moet toch een excuus voor een glaasje hebben he!? Haha.

Dag 270: 29 augustus
Deze ochtend maar eens echt uitgeslapen en door de alcohol van gisteravond hoor ik volgens mij de vogels ook eens niet ;-) Na een heeeerlijke douche bekijken we nog even de oude goudmijn van de eigenaar van de camping (weinig goud op dit moment helaas) en rijden we met de vingers gekruisd terug naar Halls Creek in de hoop op wat diesel. En ja hoor gelukkig 1 van de 3 pompen is bijgevuld en kunnen we door naar Fitz Roy Crossing. Na 300 km over de snelweg arriveren we in het plaatsje en checken we na wat korte stops in town in bij een caravanpark. De faciliteiten zijn hier top te noemen en omdat ook een grillplaat niet ontbreekt is het vanavond maar weer eens tijd voor een ' barbie'.

Dag 271: 30 augustus
Geikie Gorge is 1 van de 3 nationale parken in The Kimberly die miljoenen jaren geleden deel uitmaakten van een Great Barrier Reef. Volgens velen de moeite waard om te bekijken en dat is dan ook hetgeen we vandaag maar eens gaan doen. T wekkertje staat vroeg want de temperatuur in de gorge kan nml. nogal eens zeer hoge waarden bereiken en op zo'n uitputtingsslag als na de Piccaniny wandeling zitten we allen niet echt te wachten. Hup om 8 uur uit de voeten en in de schoenen de gorge maar eens in. Het eerste deel is langs de limesteenrotsformaties, waarom t park bekend staat, nog relaxed te noemen maar als we terugkeren en langs de oever van de rivier door het zand lopen slaat me de hitte me toch alweer toe zeg,... niet normaal gewoon, half 9 en gevoelsmatig toch al weer zo'n 35 +. Mannn uitgeput en op blote voeten (niet te doen met schoenen door het zand) kom ik terug en heb 15 minuten en 1 liter water nodig om weer een beetje af te koelen en bij te komen. Wat ben ik toch blij met onze auto met airco zeg. Afijn we rijden vandaag nog een stukje verder op de snelweg richting het westen alvorens we een onverharde weg, richting het laatste deel van de befaamde Gibb River road, pakken die ons nog naar 2 nationale parken zal brengen. Deze weg, de Leopold station road, kent over vele delen dezelfde vegetatie die we al eerder in The Kimberly hebben gezien maar kent 1 deel wat er echt meteen uitspringt zodra we hierdoor rijden; een landschap van limesteenrotsformaties, waar de vegetatie totaal is afgebrand maar overal alleen nog de grote en oude boabbomen overeind staan. Heel bizar en fascinerend om dit te zien. T lijkt wel een beetje een maanlandschap waar de boab bomen het laatste beetje leven vertonen... of zoiets. Heel bizar,.. kan het met weinig andere woorden beschrijven. Verder op de weg komen we nog een auto met pech volgeladen met aboriginals tegen, die we nog een handje proberen te helpen, alleen ben ik inmiddels al zo diep in het zevende en laatste deel van Harry Potter verzonken dat ik voor nog nauwelijks iets anders aandacht heb. Na dit kleine oponthoud komen we tegen 2'en aan bij Tunnel Creek NP waar het eerst tijd wordt voor de lunch. Ook Tunnel Creek is een park wat vroeger deel uitmaakte van het reef. De naam zegt het al min of meer; het is een tunnel met een kreek. Met zaklamp en al begeven we ons naar de tunnel die in totaal zo'n 750 meter lang is, waardoor een kreek loopt en je dus een stuk door het water moet om het einde van de tunnel te bereiken, op sommige plaatsen geen licht heeft en uit allerlei lagen lime-steen bestaat. Daarnaast heeft het allerlei stagmieten en zijn de vormen van binnen ook weer bizar te noemen. Erg mooi, nog een beetje avontuurlijk en koel ook; kijk hier houden we nou van! Met natte voeten en schoenen de auto maar weer in op weg naar t volgende park; Wimdjana Gorge waar wij op de camping zullen overnachten. Onderweg komen we ja hoor de aboriginals weer tegen, nu weer met pech. Het zit ze ook niet mee,.... maar ja je had die auto ook moeten zien,... was in NL al in het jaar 1963 afgekeurd geweest.

Dag 272: 31 augustus
Om 6 uur alweer in de startblokken en de Windjana Gorge in. We zijn er vroeg bij en niet de enigen; ook het halve dierenrijk in de gorge is op. Super veel en mooie vogelgeluiden klinken om ons heen en de zoetwaterkrokodillen maken ook alweer hun eerste baantjes door de poel. De limesteenwanden in de gorge zijn hier grijs, groot en hoog en de rivier die door de gorge loopt zorgt voor een mooie groene kleur van de vegetatie met veel opvallende klimopplanten. In de wanden van de gorge zien we een aantal fascinerende fossielen en ook hier zijn weer allerlei bizarre vormen te vinden. Ruim 2 uur een paar kilometers verder is het tijd voor het welverdiende ontbijt. Snel de tent en auto inpakken want het gloeit en broeit buiten alweer. 7 Dagen later via een omweg, die meer dan de moeite waard was, dan toch op het laatste stukje van de onverharde Gibb River road aangekomen voordat we Derby inrijden. 3 x Raden wie wie overigens onderweg weer met pech tegenkomen…??. Al snel blijkt dat in Derby niet echt veel te doen is en besluiten we na een bezoek aan de werf, waar het water het grootste verschil in eb en vloed kent in het zuidelijk halfrond, en de boab gevangenis boom, die vroeger werd gebruikt om aboriginals in op te sluiten, door te rijden naar Broome. Wat toch wel als de 'hoofdstad' van The Kimberly wordt gezien. En ja dan is het toch ook weer fijn om weer terug te zijn in een beetje civilisation. Een stadje wat erg populair is onder te toeristen vanwege zijn turqoise water, witte stranden, tropische temperaturen en als toegangspoort tot het ruige en oh zo mooie landschap van The Kimberly dient. Een plekje en tropisch paradijs waar ik na deze trip van ruim 16 dagen met veel reizen, rijden en wandelingen volgens mij even heel goed kan relaxen, zonnen en genieten ;-) We vinden een camping op een topspot aan zee en hebben daarnaast ook nog eens echt ontzettend mazzel,... want vandaag begint het grootste en bekendste festival van Broome; Festival van de Paarl (Shinju Matsuri) en is het de laatste avond van het maandelijkse spektakel; Staircase To The Moon. 3 Tot 4 dagen rondom de volle maan in de maanden april tm oktober is door de enorm lage waterstand nml. de weerspiegeling van de maan in de zand- en moddervlaktes van de zee te zien. Terug in de bewoonde wereld trakteren we ons daarom maar eens lekker op een pizza en zijn om half 9 terug op het strand voor dit natuurverschijnsel. In rode kleuren zien we de maan opkomen en worden er natuurlijk foto's genomen net zoals alle andere honderden toeristen die hier speciaal voor het strand zijn naar toe genomen. Maar weer erg bijzonder en een geluk dat ik dit toch maar weer mag zien.

Dag 273: 1 september
Na een frisse nacht is het vandaag relaxed wakker worden en hoeven de tenten eens niet te worden ingepakt want in Broome zullen we nog wel een aantal nachtjes blijven; Hhheerlijk. Na het ontbijt eerst naar de zaterdagmarkt. Kraampjes met mooie, leuke en lekkere koopwaar vullen het terrein. Er hangt een heerlijke sfeer en ontmoet een aantal interessante en aardige mensen. Ook op de camping is iedereen ontzettend vriendelijk en in voor een praatje. Nou is dat eigenlijk bijna iedereen wel in australie, maar speelt het weer en de wonderschone omgeving hier denk toch ook wel een klein beetje in mee. Want man zo'n plekje met een uitzicht op zee vind je normaal vaak alleen in een 5-sterren resort. Anywayyy na de markt even t stadje en chinatown in de winkeltjes verkennen. Terug naar de campsite en op het naastgelegen stadsstrand zien we nog net de laatste rondes van de dragon boat races die deel uitmaken van het festival. Daarna door naar Gantheaume Point, het zuidelijkste stukje van het bekende Cable Beach, dat zich aan de andere zijde van Broome bevindt, voor de zonsondergang.

Dag 274: 2 september
Omdat we aan de westkust van Australie zijn besluit ik er vandaag toch maar weer vroeg uit te gaan want zal 1 van de weinige keren zijn dan ik hier nog een zonsopgang kan zien. Gelukkig is deze aan de kant van camping dus hoef ik nog geen 50 meter te lopen om dit te zien. Het water staat echt enorm laag en is wel een paar honderd meter van het strand (vloedstand) verwijderd. Na wat fototjes wandel ik nog ruim een uur verder over de bodem van de zee en sta versteld te kijken naar alle bodem/waterbeestjes die hier eb moeten zien te overleven. Op de terugweg denk ik er verstanding aan te doen en de ' weg' af te snijden richting de camping door langs de mangrove te lopen in plaats van er ver omheen. Nou dat heb ik geweten ook zeg want dat was toch niet zo'n goede zet. Kom bijna vast te zitten in de modder,... nou overdijf ik natuurlijk wel een beetje,.. en bezeer mijn voeten aan de scherpe schelpen die her en der door de modder heen steken. Dat was even schrikken geblazen maar vind gelukkig al snel een veiligere weg terug. Afijn na deze avontuurlijke ochtendtaferelen is het tijd voor een beetje rust. Daarom een beetje typen, lezen (HP7 is erg verslavend), relaxen, zonnen en zwemmen. Kortom; my cup of tea! Tegen 3'en dan toch maar even de stad in voor de parade en mardi grass van het festival. Er komen een aantal grappige karren en trucks voorbij en na de parade treden er een aantal bands op in het centrum van de stad. Paul, Jemaymah, Christine en ik genieten van de lekkere aziatische hapjes en de exotische klanken. We sluiten gezellig de avond af met een biertje bij de pub om de hoek.

Dag 275: 3 september
Op deze maandag is mijn motto: chillennnn, he een beter begin van de week is er immers niet ;-) We verkassen met onze tentjes naar een plekje nog dichter bij zee en tevens settel ik mijzelf op een top uitkijkspot voor wat schrijf- en lees'werk'. Voor de lunch hebben we pannekoeken van de jaja BBQ, machtige 'machines' hier, voordat we ons voor een middagje op Cable Beach klaarmaken. Onderweg kopen Christine en ik nog een tentrepareersetje want ons tentje staat helaas na 2 weken al op instorten en eenmaal op t witte strand heb ik nog maar 1 doel en ding voor ogen en dat is rara jaja HP7!! Omdat het zweet onder de oksel toch wat toeneemt nog maar even een duik dan in het turqoise water,... he wat vervelend toch haha... maar dat houd ik toch snel voor gezien als een verdwaalde jellyfish me te pakken heeft. Tegen zonsondergang haal ik dan toch maar de camera weer uit de tas om t een en ander voor het nageslacht vast te leggen, zullen we maar zeggen. Daarna trakteren we onszelf op een heerlijk vette hap; gefrituurde calamari met patat en een salade. Smullen en genieten, doet me denken aan een dagje strand in Scheveningen met op de terugweg naar huis een stop bij Simonis voor wat gefrituurde kibbelingen. Overigens voelt het ook gewoon heerlijk om buiten in bikini te zitten en lekker nog zo in de avond te kunnen smikkelen. Live Can Be Good! De rest van de avond zit ik achter de computer deze zeer lange update van de weblog te schrijven. Tijd voor wat nachtrust nu, het is immers al tegen 12'en.... het zou me nog na 12'en worden zeg haha.